dinsdag 30 juni 2009

Sprokkels

Als er een leegte in je leven is,
vul die dan met liefde.
Houd je niet bezig met de reden
waarom je liefhebt.
Liefde is zelf een doel.
Beschouw jezelf niet als incompetent
omdat je genegenheid niet wordt beantwoord.
Liefde is haar eigen beloning.

Amado Nervo

zondag 28 juni 2009

Duif

Het had geonweerd en de straat was nat
het asfalt lag als water aan de oever
van het trottoir, waar plechtig trad
een duif en koerde als een kind, maar droever.

De hemel boven 't park werd licht,
de bomen stonden groen, afzonderlijk
en ieder leek een bos, zo vol, zo wonderlijk
en in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht.

Ik liep te kijken in de korte stille straat
en zag de duif, de kleur van onweer op zijn vleugels
en poten roze als de dageraad.

-M. Vasalis-

Over 'liefde'

"Wat er ook gebeurt, vergeet nooit dat de mensen je broers en zusters zijn, en zoek uit hoe je hen kunt helpen en hun jouw liefde kunt tonen, zonder daar ook maar iets voor terug te verwachten. Omdat je in feite daarvoor al beloond bent door die innerlijke verruiming en warmte die je vervult als je liefhebt.
Dat is een grote beloning, er bestaat geen grotere in het leven.
Want jouw hart is dan als een rivier, een bron van levend water.
De mensen verwachten altijd beloond te worden voor het goede dat ze hebben gedaan. Maar zij die het geheim van de liefde hebben begrepen, verwachten dit niet. Zij denken er zelfs niet aan dat men hun iets terug kan geven, want ze smaken al een geluk dat elk voorstellingsvermogen te boven gaat.
Aangezien het hun aan niets ontbreekt, verwachten ze niets; zij zwemmen in vreugde, ze stralen, en zo winnen zij het vertrouwen van talloze vrienden.
Waar zul je een grotere beloning vinden dan deze?"

Omraam Mikhaël Aïvanhov

zaterdag 27 juni 2009

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 42

85
Aleer dan Adam zijt gij, geliefden van mijn Vader.
Alles werd hem gegeven
maar hij liefde zichzelf het meest,
werd twee en stierf

86
Hij die van de ongrond is
hij die van het leven is
hij die van het licht is
hij heeft het licht, het leven, de ongrond,
maar geen dak om te schuilen
geen nest om zich te warmen:
de wereld stoot hem uit.

Geliefden van de Vader, weet:
neemt dit in vreugde erbij.

Fabel

De fabel van de vis en de aap.

Diep in de wouden van Afrika, leefden er eens een aap en een vis. Ze woonden vreedzaam samen,
tot op een dag de aap beseft dat hij het toch wel erg goed had... zeker in vergelijking met het leven van de vis.

Zonnen dag aan dag, genieten van de heerlijke vruchten van het woud, springen in berg en dal, frisse lucht mogen inademen....

Meewarig en verdrietig beklaagde hij het lot van de vis en besloot hem te helpen.

Hij legde hem op een rots te zonnen.

woensdag 24 juni 2009

Sprokkels

"Niet onwetendheid is de oorzaak van de meeste problemen in de wereld, als wel dat er zoveel mensen zijn die dingen weten die niet waar zijn."

Carl Gustav Jung

vrijdag 19 juni 2009

Voorbij de vorm

Wat gek, je hebt geen lichaam meer;
ik kan nog steeds er niet aan wennen
dat het zo is en ik vraag je weer:
'hoe ik je moet herkennen

als je plotseling voor me staat
en je stralend aan mij toont,
thuis, in de winkels of op straat
en ik niet zie waarin je woont?'

Toch ben je voelbaar in alle vormen,
in al het zijnde om mij heen;
je overschrijdt dus alle normen
waarin je ooit aan mij verscheen.

Hoe goed moet ik nu leren kijken
diep in mijzelf, waarin jij leeft,
door recht te gaan en niet te wijken

voor wat het denken aan sluiers weeft
en mij belet naar jou te kijken
en niet ontvangt wat je aan mij geeft:

een hart zo vol van liefdelicht,
het leven dat zichzelf leeft,
stralend geluk, oneindig zicht.

Uit: Karel Wellinghoff
Diep vervuld, intieme gedichten voor de gestorven geliefde,Bonneville, 2005

Sprokkels

Het doel van bidden
is niet om God van gedachten
te doen veranderen,
want Hij weet altijd
dat het jou eigenlijk aan niets ontbreekt
en dat jij alles verdient te krijgen.
Het doel van bidden is
om jou van gedachten te doen veranderen,
zodat jij kunt zien
door de ogen van God.

Alan Cohen

Knipoogje

Filosofie

Ik ken het klappen van de zweep
Ik ken de regels van 't spel
Ik ken de zin van het bestaan
maar als ik drink dan gaat het wel.

Jan Boerstoel

maandag 15 juni 2009

De geheime weg

De geheime weg tot wedergeboorte in de geest, waarvan in de bijbel wordt gesproken, is de verandering van het lichaam en niet van de geest.
Zoals de vorm is, zo uit zich de geest...

God alleen, de Algeest, verandert haar en vergeestelijkt de ledematen, indien het diepste innerlijk, de oermens, zijn gebed niet naar buiten zendt, maar lid voor lid zijn eigen vorm aanbidt, alsof in ieder onderdeel daarin verborgen de Godheid woont, als anders verschijnend beeld...
De tijd komt, dat de leer van deze alchemie voor velen weer zal worden opgebouwd.

Gustav Meyrink

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 41

83
Eerst zien we schijnsels
verre beelden van de waarheid
vormen en kleuren verbergen ons de grond
maar in hen is verborgen
het licht van wat werkelijk is.
Langzaam ontsluierd
wordt het beeld het beeld van het licht
en dit licht wordt het licht van de Vader.
Uit de laatste zichtbare sluiers
verschijnt het licht zelf van het licht
het verschrikkelijk hart der vibratie
en verblindend verdrijft het de beelden.
Uit een onpeilbare zon
peilt ons de afgrond.

84
Onze diepere vormen bevroedend,
transparante beelden naar onze waarheid,
verheugen zich innig reeds
onze geheime zinnen.
Maar dringt door de schemer der vormen
door het waas der vermoedens
onaangekondigd het afgrondelijk visioen,
zonder plaats, zonder naam, zonder vorm,
waarin wij alles herkennen,
dan weten wij, blind geslagen,
in één ontploffend weten,
het oerbeeld dat wij zijn
het wonder dat wij met de afgrond delen.

vrijdag 12 juni 2009

Ik ben de eeuwige troost

Denkend aan de dood.
Hoe zou ik vrezen wat bestemming is?
Het bodemloze, diep in mij, roept mij tot zich,
de bodemloze zee in mij,
vult dra mijn druppel uit de stroom,
vloeit in de oceaan en is volkomen,
de straal klimt in de zon en is de zon.

Hoe zou ik vrezen wat ik eeuwig ben?
Twee spiegels en maar een weerspiegeling,
twee blikken en maar een gelaat,
mijn worden, de weerkaatsing van mijn zijn,
het wereldruim, de dichtheid van mijn pit.
Hoe zou ik vrezen waar geen vrees bestaat?

De sterren sterven, bestendigend het licht
de korrel sterft, bestendigend de oogst
ik ben het licht en niet de ster
ik ben de eeuwige oogst,
laat dan de korrel gaan.
Hoe zou ik vrezen waar geen dood bestaat?

Angelus Silesius

donderdag 11 juni 2009

Waken is alles

De eerste stap naar dat doel is zo eenvoudig
dat ieder kind hem kan zetten.
Alleen hij wiens geest ontwricht is,
is vergeten hoe men moet lopen.
Hij blijft als een verlamde op beide benen staan
omdat hij geen afstand wil doen van de krukken
die hij geerfd heeft van zijn voorgangers.

Gustav Meyrink

Sprokkels

Nu weet ik dat de mensenziel
van de aanvang aan
alwetend en almachtig is en
dat het enige dat de mens
voor haar kan doen is:
alle hindernissen die haar
ontplooiing in de weg staan
op te ruimen.

Gustav Meyrink

zaterdag 6 juni 2009

De Vlinder

Mij was leed overkomen,
En toen ik door de velden liep,
Vloog er een vlinder mij voorbij,
Die was zo wit en donkerrood,
In blauwe wind voortzeilend.

0, kindertijd! waarin nog klaar
Als morgenlicht de wereld is
En nog de hemel zo nabij,
Toen zag ik voor het laatst hoe je
De mooie vleugels spreidde.

Een fladd'ren teer en kleurig
Dat tot mij kwam uit 't paradijs,
Hoe vreemd moet ik en schaamtevol
Voor jouw godd'lijke luister staan
Met ogen koel en ernstig.

De wit met rode vlinder
Werd voortgedreven over 't veld,
En toen ik dromend verder liep
Was mij vanuit het paradijs
Een luister nagebleven.


Hermann Hesse

Opdrachtvers

Bladeren waaien van bomen,
Liederen van levensdromen
Waaien spelende weg;
Velen zijn er verloren,
Sinds wij voor 't eerst hen zongen,
Lieflijke melodieën.

Sterfelijk zijn ook de lied'ren,
Geen van hen klinkt er eeuwig,
Alles verwaait de wind:
Bloemen en vlinders zijn van
Onverganklijke dingen
Vlucht'ge gelijkenis.

Hermann Hesse

woensdag 3 juni 2009

Verdronken vlinder

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen
Zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten
En de bloemen die je kuste
Kleuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht
wil ik sterven op het water
maar dat is een zorg van later
ik wil nu als vlinder vliegen
op de bloemen, blaren wiegen
maar zo hoog kan ik niet komen
dus ik vlieg maar in mijn dromen
altijd ben ik voor het leven op de vlucht
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn
Om te vliegen heel ver weg van alle leed en alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder
Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven
Ik kan zonder vliegen leven
Wat zou ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mei
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

Boudewijn de Groot

Vlindertje

Een kleine witte vlinder, met vleugels van satijn
Zat op een rozenknopje en wiegde met z’n kopje, hij vond ‘t leven fijn
Hij wiegde in de zonneschijn en vond ‘t leven fijn

Toch had die kleine vlinder een hele grote wens
Hij zei: “Ik voel van binnen dat ik iemand moet beminnen
Geen dier en ook geen mens
Ik wil geen dier, ik wil geen mens
De zon, dat is m’n wens”

Toen kreeg ‘ie op een morgen de kolder in z’n kop
Hij riep: “Adieu m’n vrinden
Hoe jullie het ook vinden
Ik zoek ‘t hogerop
Ik luister naar m’n harteklop en zoek het hoger op”

Het vlindertje verlangen, dat vloog toen naar de zon
Hij moest de wolken vragen of ze ‘m wilden dragen
Omdat ‘ie niet meer kon
En eindelijk, toen de herfst begon
Bereikte hij de zon

‘t Vlindertje verlangen, hij beefde van geluk
Hij zag haar gouden armen en wilde zich verwarmen
Maar vloog z’n vleugels stuk
Zo vonden ‘m z’n vrinden, al bijna uitgeblust
Maar wat ze van ‘m hoorden, waren z’n laatste woorden
“Ik heb de zon gekust
Ik ga in vrede, wees gerust, ik heb de zon gekust”

Rikkert en Elly