Filosofietjes

'De mensen zoeken een plek om zich terug te trekken, op het platteland, aan zee, in de bergen (en gewoonlijk wil je dat zelf ook maar al te graag). Maar dan begrijp je absoluut niets van filosofie. Je kunt je toch, wanneer je maar wilt, terugtrekken in jezelf. Nergens kan een mens zich immers rustiger en ongestoorder terugtrekken dan in ziin eigen ziel, vooral als hij in zijn binnenste zulke vast overtuigingen heeft dat hij, zodra hij zich daarin verdiept, zich meteen volkomen gerust voelt. En met gerustheid bedoel ik niets anders dan innerlijk op orde zijn. De afzondering moet je jezelf steeds gunnen, en zo jezelf vernieuwen. Bondige en elementaire waarheden moeten het zijn, die, zodra ze in je opkomen, in staat zijn alle zorgen van je af te spoelen en je, bevrijd van je ergernis, weer terug te sturen naar je dagelijks leven. Trouwens, waar moet ie ie aan ergeren? Aan de slechtheid van de mensen? Denk er toch aan dat de redelijke wezens op de wereld zijn gekomen ter wille van elkaar; dat verdraagzaamheid een onderdeel is van rechtvaardigheid; dat ze kwaad doen zonder het te willen; bedenk hoevelen al, die elkaar gehaat, gewantrouwd, verafschuwd, bestreden hebben, nu in hun graf liggen en tot stof vergaan zijn, en zet die ergernis eindelijk eens van je af.'

(Marcus Aurelius (121-180), Romeins staatsman en filosoof)