83Eerst zien we schijnsels
verre beelden van de waarheid
vormen en kleuren verbergen ons de grond
maar in hen is verborgen
het licht van wat werkelijk is.
Langzaam ontsluierd
wordt het beeld het beeld van het licht
en dit licht wordt het licht van de Vader.
Uit de laatste zichtbare sluiers
verschijnt het licht zelf van het licht
het verschrikkelijk hart der vibratie
en verblindend verdrijft het de beelden.
Uit een onpeilbare zon
peilt ons de afgrond.
84
Onze diepere vormen bevroedend,
transparante beelden naar onze waarheid,
verheugen zich innig reeds
onze geheime zinnen.
Maar dringt door de schemer der vormen
door het waas der vermoedens
onaangekondigd het afgrondelijk visioen,
zonder plaats, zonder naam, zonder vorm,
waarin wij alles herkennen,
dan weten wij, blind geslagen,
in één ontploffend weten,
het oerbeeld dat wij zijn
het wonder dat wij met de afgrond delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten