Laat mij zo diep in mezelf verdwijnendat ik uitmond in uw onzeggelijk verschijnen
laat mij zo diep in mij bestaan
dat mijn bestand in u verloren is gegaan
laat mij zo grondig met uw schoonheid verosmozen
dat ik alleen nog adem uit uw grondeloze rozen
laat mij zo naakt uw waarheid zijn
dat vuur ik vat en stijg boven de schijn
laat mij zo heel uw liefde binnendringen
dat één ik word om uit dit één te kringen
laat mij met have en goed in uw oneindig vlees vergaan
dat ik alleen nog u kan kennen en verstaan
want gij zijt van geboorte mijn ongeboren zon
mijn pulp mijn straling mijn uiterlijke en innerlijke horizon.
Erik van Ruysbeek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten