Vergeet je hersenen een poosje

'...Vergeet je hersenen een poosje en geef je
Gedachteloos over aan het lieve leven,
Net zo innig als de bloemen;
Vergeet je begeerten, vergeet je streven
En wees in een zalige eenvoud bevrijd
Van de dwang die jou regeert door middel van je hersenen!
Deze dwang heeft je weliswaar op grote hoogte gebracht
En je veel geleerd,
Maar het allerdiepste leven
wordt niet gekend, wordt alleen gevoeld.
De tere wortels van de bloemen voelen
In de aardbodem, koel als de lente en
vol met kiemen, meer daarvan dan jij.
Je bent toch ook een kind van de aarde!
Om niet zinnelijk van haar te vervreemden,
Richt nu je zintuigen op de aarde ...!'

Otto Julius Bierbaum (1865-1910)