Versjes van Toon

Kahlil Gibran

Michelangelo

Goede Vrijdag 2013

De Mattheus Passie

Onder leiding van Pieter Jan Leusink

Versjes van Toon

Versjes van Toon

Versjes van Toon

sprokkels

Ik geloof dat de grootste waarheden van het universum niet daarbuiten liggen, in de studie der sterren en planeten. Ze liggen diep in onszelf, in de grootsheid van ons hart, onze geest en ziel. Pas als we begrijpen wat hierbinnen is, kunnen we begrijpen wat daarbuiten is.

uit: Anita Moorjani - Ik moest doodgaan om mezelf te genezen

Sprokkels

 ‘Het is ontzettend moeilijk iemand te leren kennen… Mannen en vrouwen zijn namelijk niet alleen zichzelf, maar ook de streek waar ze zijn geboren, het appartement of de boerderij waar ze hebben leren lopen, de spelletjes die ze als kind hebben gespeeld, de bakerpraatjes die ze hebben opgevangen, het voedsel dat ze hebben gegeten, de scholen waar ze op hebben gezeten, de sporten die ze hebben beoefend, de gedichten die ze hebben gelezen en de God in wie ze hebben geloofd. Al die dingen samen hebben hen gemaakt tot wie ze zijn, en die kun je niet te weten komen uit de verhalen. Je kunt ze alleen maar begrijpen als je ze zelf hebt meegemaakt.’

W. Somerset Maugham, Op het scherp van de snede, 1943

Leestip: God vergist zich niet - Roelof Tichelaar

God vergist Zich niet. We komen op aarde uiteenlopende vormen van lijden en chaos tegen, maar dat is wat wij zien. Hierachter schuilt een meesterlijk verlossingsplan: een goddelijk plan dat tot een geestelijke wedergeboorte leidt.

Roelof Tichelaar ontving langs bovennatuurlijke weg inzicht in dit plan en legt in dit boek de spirituele wortels van het christendom bloot. Hij beschrijft het goddelijk verlossingsplan, dat is doordrenkt met Gods onvoorwaardelijke liefde en ons boven onszelf uittilt. We komen bij een innerlijke schat die al bijna 2000 jaar toegankelijk voor ons is: de verlossing door Jezus Christus, waardoor de geboorte van de heilige Geest in ons mogelijk wordt.

Wat is de eigenlijke betekenis van de verlossing door Jezus Christus? Hoe kunnen we ons persoonlijk laten leiden door God, zoals dat ook in de Bijbel wordt beschreven? Wat zijn de valkuilen die we op deze weg tegenkomen? Hoe kunnen we omgaan met onze dromen en daar een grote geestelijke rijkdom uit putten? Wat kunnen we van bijna-doodervaringen leren en wat wacht ons na de aardse dood? Deze en vele andere vragen komen aan de orde en worden helder beantwoord.

‘In Christus heeft God alles vergeven. De verbinding met Hem is genoeg.’

Roelof Tichelaar is geestelijk hulpverlener, docent weerbaarheid en cognitief/aandachtgericht therapeut. Hij heeft diverse boeken op spiritueel christelijk gebied geschreven en geeft regelmatig lezingen.

ISBN 978 94 6015 079 1

Prijs: € 22,50

Uitgeverij: Akasha, Eeserveen

Website van de auteur 

De wind

'De wind, die eigenlijk alleen zo nu en dan maar eens komt neergestreken, voortdurend komende van en onderweg naar elders, maar nooit constant op één plaats bezig, draagt vlaagsgewijs nu eens verkwikkende, dan weer onverkwikkende geuren aan, en soms een wolk vlinders of libellen, maar ook wel soms een zwerm zwarte vogels, - en is hij weer voorbij, dan blijft nog geruime tijd alles in de tuin, wat maar bewegen kan en door hem is aangeraakt, in beweging.'

Deze mysterieuze volzin vind ik terug in een aantekenboekje van meer dan tien jaar geleden.
Ik heb hem nooit in enige tekst, kunnen gebruiken, maar na al die jaren zet ik hem hier maar neer.
Ik weet nu dat deze zin een metafoor is:  hij zou in een rouwadvertentie of in een doodsbrief kunnen staan.

'De wind', dat is: iemands leven.
'Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt'.

Uit: Jeroen Brouwers - Bezonken rood

‘De Duizendste Man’ Rudyard Kipling

Eén man op de duizend, zegt Salomo,
Zal je nader zijn dan een broer.

En hij is de moeite van het zoeken waard,
Zodat een ander hem niet eerder vindt.
Er zijn er negenhonderdnegenennegentig
Die afgaan op wat de wereld in je ziet.
Maar als de hele wereld tegen je is,
Blijft de duizendste man je vriend.

Belofte, gebed en uiterlijke waan
Zullen hem nooit voor je vinden.
Negenhonderdnegenennegentig gaan
Af op je gezicht, je daden of je faam.
Maar als hij jou vindt en jij vindt hem
Dan is de rest niet van belang,
Want de duizendste man verdrinkt of zwemt
Met jou in elk soort water.

Je mag gerust op zijn zak teren,
Hij gebruikt jouw beurs ook voor zijn zaken
En als jullie samen lachen en flaneren
Komt het woord ‘lening’ nooit ter sprake.
Bij negenhonderdnegenennegentig gaat het
Om zilver en goud, beloond worden en belonen,
Maar de duizendste man is veel meer waard
Want aan hem kun je je gevoelens tonen.

Zijn gelijk en ongelijk zijn de jouwe,
En dat te allen tijde.
Je neemt het publiekelijk voor hem op,
Daar kan hij op vertrouwen!
Negenhonderdnegenennegentig zijn niet bestand
Tegen de spot, het gelach, de schand en scha
Maar de duizendste man staat aan jouw kant
Tot aan de galg; en erna!

Kerkhof

 

Kerkhof

Toen Rietje begraven was, ben ik één keer naar het kerkhof gegaan. Ik dacht: ’Laat ik dat nou maar eens doen.’ Met mijn vader en moeder heb ik het nooit gedaan en bij andere mensen ook niet. Ik weet dat ze niet dood zijn, dus ik hoef niet te gaan kijken waar ze liggen. Dat andere mensen dat doen, prima. Maar ik hoef dat niet.

 Eén keer per jaar, op Allerzielen, dan bel ik op en dan leggen vrienden een paar roosjes op haar graf. Omdat ik niet wil hebben dat op die dag, als iedereen op het kerkhof gaat kijken, haar graf daar zo ligt zonder bloemetjes erop. Anders wordt dat nog verkeerd uitgelegd; daar is al eens over geschreven. Zo bot.

 Maar goed, ik liep op dat kerkhof te zoeken naar haar graf, en opeens hoor ik een stem die zegt: ’Hier is ze niet.’
En ik dacht: ’Dat wist ik al.’
Ik heb me meteen omgedraaid en ben naar huis gegaan.

Toon Hermans - Interview met Pauline Sinnema,  Het Parool, 23 december 1995

Sprokkels - Boeken

 Wij mensen hebben een geheugen dat verder teruggaat dan onze geboorte. Dat houdt ons bij elkaar, en dat houdt ons bij de waanzin vandaan. Onze gezamenlijke herinneringen gaan schuil in de verhalen die we elkaar vertellen. Omdat alle mensen verschillend zijn, en alle mensen hetzelfde, willen we steeds weer nieuwe dingen horen, en daarom ook horen we steeds hetzelfde in een nieuwe vorm.

Uit: Dans om het zwarte goud - Lydia Rood