wegens omstandigheden....

Beste blogvolgers en bezoekers van mijn blog,

Door privé-omstandigheden* is het hier de voorbije weken nogal stil geweest en dat blijft ook nog wel een tijdje zo. Ik hoop dat jullie intussen toch af en toe blijven langskomen om te proeven van alle mooie dingen die er al staan.
Ik hoop jullie snel weer van dienst te kunnen zijn door het posten van citaten en teksten en gedichten die ik de moeite waard vind om met jullie te delen.


*brand bij mijn buren... waarvan mijn woning ook even een stukje meegekregen heeft.
Herstelwerken zijn in volle gang.

Frederik van Eeden - citaten

Hoe kan de mensch geheel eerlijk zijn, die maar een klein deel van zichzelf verlicht ziet door zijn besef?
De huichelaar kan zich verbeelden geheel oprecht te spreken. Zijn handelingen strijden met zijn woorden, omdat ze ontstaan in zijn diepere natuur, waarvan hij zelf niets weet.
Daarom is ons de mensch, die ronduit voor zijn zwakten uitkomt, sympathieker, en minder gevaarlijk dan de schijnheilige, die idealen vasthoudt waaraan hij niet kan beantwoorden.

Frederik van Eeden – Bij ’t Licht der Oorlogsvlam (1915)

Frederik van Eeden - citaten

De wijze, zoekend zijn Hoogste Zelf, wil ook het kleine, tijdelijke Zelf verliezen om juist daardoor het gemeenschappelijke Zelf te vinden.
Hij weet, dat de Lichtkring maar een klein deel van zijn Weezen beschijnt, - en dat het niet-belichte deel hem toch drijft, door hartstochten, neigingen en driften, soms tegen zijn redelijk denken in.
Hij zoekt daarom naar de harmonie tusschen zijn weeten, zijn Reede, en die onbesefte neigingen en driften. Daarbij steeds vertrouwend en gelovend dat een hooger Bewustzijn, wijzer dan hij zelf, zijn gangen stuwt en meer en meer zijn Weezen in zich opneemt.

Frederik van Eeden – Bij ’t Licht der Oorlogsvlam (1915)

De kinderen

Voor Anne de Vries

Zij komen uit een rijk voorbij dit leven
en gaan langs wegen waar geen mens van weet
een verre onbekende einder tegen,
de zoom strijkt langs ons van hun wapprend kleed.

Hoe houden zij zo licht en bijna blij geheven
de beker van 't oneindig bittre leed?
hoe ligt voor elk een argeloze zegen
in 't tere hunkren van hun hart gereed?

Maar Die zegt: ‘Laat de kindren tot mij komen!’
spreekt daarmee over ons een streng gericht,
want wij staan tussen hen en hunne dromen
vaak als een muur van angsten opgericht.

Roel Houwink

Verzen - Jan van Nijlen

I
De boodschap
Avond aan avond roept een onbekende
vogel die zingt mij naar het open raam.
Waarheen ik ook mijn zoekende oogen wende,
ik zie hem nooit, ik ken niet eens zijn naam.

Is er misschien nog een geluk te grijpen
in de belofte van die late stem?
Een vogel roept en, zonder te begrijpen,
ben ik in droom den ganschen nacht bij hem.

II
Wanneer?
Wanneer zal ik, in 't warme gras gezeten,
en in den gloed van een laat middaguur,
Bevrijd van alles wat ik wou vergeten,
genezen van de drift naar avontuur,

Den vrede vinden van dat eenig uur
waarop de geest, verwonnen en bezeten,
Niet langer strijd voert tegen de natuur
maar 't lichaam wegzendt naar den boord der Lethe?

EEN KLEIN THOMASEVANGELIE - 51

102
Steeds is in ons de wereldling
steeds heerst in ons de duistere aarde:
het ik, de zelfzucht en de nijd.
De rechter, in hun greep, is rechtloos,
eeuwigheid, in hun macht, wordt tijd.

103
De ik-zucht is overal
krioelend in ons.
Dieper moeten wij dalen
tot in de seizoenen van de Moeder
tot in de naaktheid van de Vader
en drinken de melk van de oorsprong
de kracht die ons toekomt.
Dan kunnen
de zeven poorten wij openlaten
dan is
besmetting machteloos.

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen
als ik het voel
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt;
omdat God niets terugzegt
en hij geen adviezen geeft,
of probeert de dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Uit: 'Loving each other' van Leo Buscaglia

Voleinding en begin

Als ik ooit verleden ben
en iemand vragen zal
wie ik was en wat ik deed,
hoop ik dat men zeggen zal:
hij was een mens
die zijn doel zocht,
wie hij was - daar en toen,
op dat moment.

Hij zocht een melodie
en vond wat noten.
Hij zocht naar een verhaal,
speelde met een handvol woorden.
Soms werd het aarde-donker,
dan weer helder-licht.
Toch ging hij verder
omdat hij wist ooit thuis te komen
waar alles nieuw is en in evenwicht.

Zo poogde hij de weg te vinden,
een stap in d’ eeuwigheid
naar ‘t alomvattend weten
En in zijn dromen vond hij
voleinding en begin.

Rob Embrecht

Definities uit de oude doos

Mensch
De mensch is een leeuw in de ezelshuid;
een dwerg, die met moeite op de aarde voortschrompelt;
een reuzencolossus, op den bol der vergankelijkheid en het voetstuk der oneindigheid staande;
een straal des eeuwigen lichts, gevangen in de camera obscura der zinnelijkheid;
een kind der onsterfelijkheid, gewikkeld in de windsels der magteloosheid;
een edelgesteente uit de kroon van de wijsheid Gods, en gevat in het klatergoud van aardsche dwaasheid;
een levend vraagteeken,
eene eindelooze gedachtestreep,
eene verpersoonlijkte tegenspraak,
een raadsel, waarvan de dood-alleen de oplossing geven kan.

Definities uit de oude doos

Vee
Dit woordjen heeft, hier te lande, eene dubbele betekenis, want het duidt tevens het grootste goed en het grootste kwaad in ons Land aan, al na dat men er eene verzameling van redenlooze wezens met vier of redenlijke met twee beenen door verstaat.

Alle viervoetig vee is in allen deelen nuttig, en zelfs doet het wilde viervoetige vee ons over het geheel meer voordeel dan nadeel, daar het ons ten minsten nog dekking in de koude bezorgt; maar het tweevoetige redenlijke vee is nergens nut toe.....

Uit een zeer oude 'van Dale'....

Kabir zegt

De maan schijnt in mijn lijf, maar mijn blinde ogen kunnen haar niet zien.
De maan is in mij en ook de zon is in mij.
De nooit geslagen trom der Eeuwigheid wordt in mij geroerd, maar mijn dove oren kunnen het niet horen.

Zolang als de mens schreeuwt om het ik en het mijn, zo lang zijn zijn daden als niets.
Als alle liefde voor het ik en het mijn dood is, dan wordt het werk des Heeren gedaan.

Want werk heeft geen ander doel dan het winnen van kennis.
Als die er is, dan wordt het werk weggedaan.
De bloem bloeit voor de vrucht.
Als die er is welkt de bloem.
De muskus is in het hert, maar het zoekt er niet naar in zich, het dwaalt om en zoekt gras.

Kabir zegt

O, vriend, hoop op Hem, terwijl gij leeft, weet terwijl gij leeft, versta terwijl gij leeft, want in het leven schuilt de verlossing.

Als uw kluisters niet gebroken worden tijdens uw leven, welke hoop blijft er over op bevrijding in de dood?

Het is maar een ijdele droom dat de ziel met Hem vereenigd zal worden, alleen omdat zij het lichaam verlaten heeft.

Als hij nu gevonden wordt zal Hij ook dan gevonden worden.
Zo niet, dan gaan wij slechts wonen in de stad des doods.
Als gij nu de vereniging hebt, dan zult ge hem in het Hiernamaals hebben.

Baad u in de Waarheid, ken de ware Leermeester, geloof in de ware Naam.
Kabir zegt: Het is de zoekende geest die helpt. Ik ben de slaaf van deze zoekende geest.

De ziel betracht de nabijheid Gods.

Ik meende ook, de Godheid woonde verre,
in eenen troon, hoog boven maan en sterren
en hefte menigmaal mijn oog
met diep verzuchten naar omhoog.

Maar toen Gij U beliefde te openbaren,
toen zag ik niets van boven nedervaren;
Maar in de grond van mijn gemoed
daar werd het liefelijk en zoet.

Daar kwaamt Gij uit der diepte opwaarts dringen
en als een bron mijn dorstig hart bespringen,
zodat ik U, o God, bevond
te zijn de grond van mijnen grond.

Dies ben ik blij dat gij, mijn hoogst beminde,
mij nader zijt dan al mijn naaste vrienden.
Was nu alle ongelijkheid voort
en 't herte rein, zoals het hoort,
geen hoogte, noch geen diepte zou ons scheiden,
ik smolt in God, mijn lief; wij werden beide
één geest, één hemels vlees en bloed,
de wezentheid van Gods gemoed,
dat moest geschien. Och, help getrouwe, Heere,
dat wij ons dans in Uwen wille keren.

Joannes Luiken

Dagtekst

Dagtekst van vrijdag 17 september 2010.

"Welk begrip, welke kennis van het leven kunnen we verwerven als we niet vrij zijn, innerlijk vrij? Juist de afwezigheid van innerlijke vrijheid belet de mensen dat zij de wezenlijke waarheden ontdekken, die ze nodig hebben om aan het leven een bepaalde richting te geven.

Hoeveel mannen en vrouwen beschouwen de vrijheid als het hoogste goed en vechten met elkaar om haar te veroveren! Ja, maar de vrijheid die zij zoeken is niet degene die hun deze levende kennis geeft die hen zal ondersteunen en redden. Integendeel, ze zijn betrokken in activiteiten die hen ketenen en blind maken.

Zij lijken op een man die, overweldigd door zorgen en verdriet, door een schitterende omgeving of tuin trekt zonder er iets van te zien. Alle verrukkingen van de hemel en van de aarde omgeven hen, zijn in hen… maar om die te zien en te begrijpen moeten ze vrij zijn, innerlijk vrij. "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Raimon Panikkar

Raimon Panikkar, Spaans priester en bekende pleitbezorger van de interreligieuze dialoog, is op donderdag 26 augustus overleden. Panikkar werd in november 1918 in de Spaanse stad Barcelona geboren als zoon van een Indische vader en een Catalaanse moeder. Hij werd in 1946 tot priester gewijd en behaalde doctoraten in scheikunde, filosofie en theologie. In 1953 verhuisde hij naar India om er te doceren, maar ook om er de plaatselijke cultuur en filosofie te bestuderen. Ter plaatse werd hij een fel voorvechter van een betere verstandhouding tussen christenen en hindoes.