O, als dit hart versaagt en wankelt, zendhet dan een teken
- een weerlicht in zijn leed -
dat gij niet heen zijt, dat gij mij nog weet
schelp van uw zee, zelf nietig wel en broos,
maar staag doorzongen van het eeuwig breken
voorbij dit leven, in een leegen tijd,
uwer geheimen zonder duur of rust
tegen die laatste kust...
een al bedwelmender eentonigheid
wereldvergeten, eindeloos...
A. Roland Holst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten