Sprokkels

Ach, menschen, waant ge u wezens met verstand,
tot doen door redelijken drang gedreven?
Wat zwoegt ge dan, tot u een handvol zand
de lippen sluit, voor 't ijdelst van uw leven?
Wat kwelt g' u nog, moedwillig dom en blind,
om dingen die ge weet dat u begeven?


Frederik van Eeden – Een Lied van Schijn en Wezen.

De eenvoud der dingen

• Sluit je ogen en je zult zuiver zien
  
• Houd op met luisteren en je zult de waarheid horen
  
• Wees stil en je hart zal zingen
  
• Streef niet naar contact en je zult eenheid vinden
  
• Wees verstild en je zult voorwaarts gaan op de stroom van de geest
  
• Wees vriendelijk en je zult geen kracht hoeven te gebruiken
  
• Wees geduldig en je zult alles verwerven
  
• Wees nederig en je zult volkomen blijven.
  

Het oog

Op een keer zei het oog: 'over deze valleien heen zie ik een berg gehuld in blauwe nevel. Is hij niet prachtig?

Het oor luisterde; en na enige tijd aandachtig geluisterd te hebben, zei het: 'Maar waar is die berg dan toch? Ik hoor hem niet.'

Daarop sprak de hand en zei: 'Vergeefs poog ik hem te voelen of te tasten, ik kan geen berg vinden.'

En de neus zei: 'Er is geen berg, want ik kan hem niet ruiken.'

Daarop keek het oog een andere kant op, en zij begonnen samen te praten over de vreemde waan van het oog.

En zij zeiden: 'Er moet iets niet in orde zijn met het oog.'

Uit: De dwaas van Kahlil Gibran

Licht uit Licht - Hein Stufkens

Naamloos ben je,
licht uit licht -
onzichtbaar,
onbreekbaar.

Mijn eigen ziel,
mijn eigen gezicht
noem ik je ongezien
en onvindbaar vaak.

Als ik je zoek
ben je nergens,
en ook daar ben je.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 20

44
Alle vergissingen kunnen vergeven worden
maar wie de ongrond verwerpt
en zijn straling in ons
snijdt zichzelf van het leven.
Wie van één twee maakt
niets kan hem nog redden.

45
Laat de volheid des harten
niet wijken van haar doel
laat de druif niet in doornen uitlopen
noch de vijgenboom in distels.
Laat de kracht van de Vader in ons
het rijk van de Vader dienen
niet de tijd en de ruimte.
Aan de vruchten kent men de boom.

Carl Gustav Jung - Sprokkels

Het leven dat gebeurt is niet het werkelijke leven, maar het leven is pas werkelijk als het ook geweten wordt. Alleen een persoonlijkheid die een eenheid is geworden kan het leven ervaren, maar niet het gebeuren dat zich in deelaspecten heeft opgesplitst, - een gebeuren dat zich óók mens noemt.

Christus heeft de zondaar geaccepteerd en hem niet verdoemd. De ware navolger van Christus zal hetzelfde doen, en aangezien men een ander niets moet aandoen wat men zichzelf niet zou aandoen, zou men ook de zondaar moeten accepteren die men zélf is.

Het is een niet onbekend feit dat rigoureuze religieuze oefeningen en sommige bekeringspreken van katholieke zijde, en daarnaast een bepaalde protestantse opvoeding waarbij voortdurend naar zonden wordt gespeurd, beschadigingen veroorzaken die niet naar het rijk Gods, maar naar de spreekkamer van de arts leiden.

Op het terrein van de religie kan men – zoals bekend – niets begrijpen wat men niet eerst innerlijk heeft ervaren. Pas in de innerlijke ervaring wordt de relatie van de ziel met het uiterlijk getoonde en gepredikte geopenbaard als een verwantschap of overeenkomst zoals die van bruidegom en bruid.

Carl Gustav Jung – Droom en individuatie

The Eternal

When the Eternal first made Sound
A myriad ears sprang out to hear,
And throughout all the Universe
There rolled an echo deep and clear:
'All Glory to the God of Sound!'

When the Eternal first made Light
A myriad eyes sprang out to look,
And hearing ears and seeing eyes,
Once more a mighty choral took:
'All Glory to the God of Light!'

When the Eternal first gave Love,
A myriad hearts sprang into life;
Ears filled with music, eyes with light,
Pealed forth with hearts with love all rife:
'All Glory to the God of Love!

Miss Miller

schilderij Dali

Ruhm und Ewigkeit

Stil! ­
Over grote dingen - ik zie grote!­
moet men zwijgen
of in grote woorden erover spreken:
spreek grote woorden, mijn verrukte wijsheid!

Ik kijk naar boven ­
daar rollen zeeën van licht:
- 0, nacht, 0, zwijgen, 0, doodstil lawaai! [...]
Ik zie een teken- ,
Uit de verste verten
daalt langzaam fonkelend een sterrenbeeld tot mij neer [...)


Nietzsche

schilderij Dali

Droom is ’t leven

Droom is ’t leven, anders niet;
’t Glijdt voorbij gelijk een vliet,
Die langs steile oevers schiet,
Zonder ooit te keren.

De arme mens vergaapt zijn tijd
Aan het schoon der ijdelheid,
Naar een schaduw die hem vleit,
Droevig! Wie kan ’t weren?

De oude grijsaard wordt een kind,
altijd slaperig, altijd blind;
Dag en uur,
Waarde en duur
Verwaait maar in de wind.

Daarmee glijdt het leven heen
’t Huis van vel en vlees en been,
Slaat aan ’t kraken,
De ogen waken,
Met de dood in duisterhe'en.

Jan Luyken (1649-1712)

schilderij S. Wulfing

Citaten van Roemi

Ook al is de rietpen in feite onbezield
- van een andere substantie dan de schrijver -
toch is ze in feite een intieme vriend.
Hoewel levenloos, is ook elk stuk gereedschap van een vakman
de vertrouwde vriend van de menselijke geest.

Roemi, Masnavi IV:875-876
Uit: Roemi, JuwelenUitg. Synthese, Den Haag 2006

schilderij S. Wulfing

Aan zee - Jan van Nijlen

Blauw daalt de nacht over de zee,
Ik rust in het nog warme zand.
De last van een heimwee naar een ander land
Bracht ik hier op mijn schouders mee.

Dat geruis, dat langoureuze geruis
Dat eenmaal Odusseus bekoorde,
Ik wou liever dat ik het niet hoorde,
Het hoort zo weinig in mijn leven thuis.

Waar kan men eigenlijk beter thuis zijn
Dan in het land waar men vandaan komt?
Misschien zal ik eerst werkelijk thuis zijn
Als de dood, onverwacht, op mij aankomt.

Leonard Cohen

Voor mij nog steeds een absolute topper.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 19

42
Beleeft de tijd
binnen het tijdloze
en waait voorbij
als pluis op de wind.

43
o innerlijke evidentie
eenheid van Vader en kinderen
van ongrond en schepping
van geest en stof
van Oost en West.
Doch velen zijn er
die zweren bij de ongrond
en de wereld verwerpen,
die zweren bij de wereld
en de ongrond verwerpen.

Maar hieraan zult gij de stem herkennen:
tijdloos verkondigt zij
het tijdloze van het Ene.

Stenen

“Edelstenen zijn de ogen der stof, die ons aanzien.
De stof bevat de geest. Juist in zijn grootste verharding vonkt het licht op. Stof: dat zijn gevangen lichtvonken. Licht, slapend in steen. Hoe kan men denken dat stenen niet leven? Een langzaam leven is het, maar analoog aan het leven in planten, dieren en mensen. Een leven van groei en gedaanteverwisselingen, waarin toch steeds dezelfde patronen tot aanzijn geraken die wij ook kennen uit andere rijken, ja waarin we ook alle trillingen van het menselijk zieleleven kunnen herkennen.”

Citaat van Mellie Uyldert.

AAN GOD

Gij, die mijn ziel haar vleugelen hergaf:
het zwanenkleed, eenmaal geroofd aan 't strand,
­waarin ik opvlieg om met U te zijn
in 't licht geboorteland.

Gij hebt het al verlicht, van glas gemaakt,
en neemt de sluiers van onz'ogen af ­
Gij maaktet ons bereid tot Uwen dienst:
ik offer wat Gij gaf!

Nog was ik huiverig met U te gaan.
al 't menselijke te laten achter mij ­
Gij zond Uw kracht, die ons verlangen heet,
en die bevrijdde mij!

Mijn hart is als een vloeiende edelsteen,
een diepe, rode, fonkelende gloed.
waarin ik U ontvang, die door mij heen
stroomt en aanbidden doet!

Ik ben een deel van uw onmeetlijk Hart,
uit U geboren en opnieuw vereend ­
dat voor een poos, naar Uwe ordening,
aan d' aarde was geleend!

Mellie Uyldert