Paulo Coelho - Aan degene

aan Shirin Ebadi (2003)

Zoals de Perzische dichter Rumi eens gezegd heeft:
Het leven is net alsof een koning je het land in gestuurd heeft om een welomschreven taak uit te voeren. Je gaat op weg en verricht talloze andere taken, maar als je nalaat die bepaalde taak uit te voeren die je was opgedragen, is het alsof je helemaal niets gedaan hebt. Een mens komt ter wereld om een bepaalde taak te verrichten, dat is zijn doel; als hij dat niet doet, zal hij helemaal niets hebben gedaan.

Aan degene die haar taak en haar doel heeft begrepen.

Aan degene die de weg voor zich bekeek en begreep dat het een moeilijke reis was.

Aan degene

die deze problemen allerminst onderschatte,

maar ze, daarentegen, manifest en zichtbaar maakte.

Aan degene

die de eenzamen laat merken dat ze niet alleen zijn,

die tegemoet komt aan hen die hongeren en dorsten naar recht,

die de onderdrukker een even slecht gevoel geeft als de onderdrukten.

Aan degene

die altijd haar deur laat open staan,

haar oren laat luisteren,

haar handen laat werken,

haar voeten laat lopen.

Aan degene

die de verzen van een andere Perzische dichter, Hafiz, belichaamt, als die zegt:

Nog geen zevenduizend jaar vreugde zijn zeven dagen verdriet waard.

Aan degene die hier vanavond is,

moge zij een zijn met ons allen,

moge haar voorbeeld navolging krijgen,

moge zij nog moeilijke dagen te gaan hebben,

zodat ze kan doen wat ze moet doen, zodat

de volgende generatie niet zal hoeven vechten voor wat al tot stand gebracht is.

En dat zij langzaam moge lopen,

want haar gang is de gang van verandering,

en verandering, echte verandering,

duurt altijd lang.

Bron: http://www.paulocoelho.com