Alle smart wordt geboren uit het feit dat men het leven niet absoluut vrij door zich heen laat stromen. Pijn werd uitgevonden door een mensheid die haar superioriteit over het leven, of met andere woorden over een volmaakte gedachte, wilde bewijzen. Pijn en droefenis zijn jullie alarmsignaal, het teken dat je de fout begaat om koste wat het kost te tonen wie je denkt te zijn en wat je kunt doen.
Mannen en vrouwen, zie je, zijn constant op zoek naar een publiek dat het beeld van hun eigen grootsheid weerkaatst. Koste wat het kost willen ze applaus krijgen van het leven; ze willen dat het leven absoluut iets denkt over hen. Dit gedrag wordt door ieder van jullie gevoed, zelfs binnen de bescheidenheid van een klooster. Als een kluizenaar er niet op uit is om bewonderd te worden door de massa, hoopt hij toch stilletjes dat God hem zal opmerken; zodoende bevestigt hij de wet van het getal twee, de wet van het leven tegenover zijn eigen persoonlijkheid.
Aan die kwaal lijden jullie: de verering van de twee. Die vergissing heeft haar werk gedaan, maar nu maan ik jullie om jullie innerlijke redenaties om te gooien.
Er is niet jullie én het leven; er is niet jullie én de anderen, er is zelfs niet jullie én het Grote Al dat men God noemt. Er is een enkele elementklank, elementlicht waarvan jullie deel uitmaken, maar die uit elkaar spat zodra het mentale de pretentie heeft om het te ontleden, te omvatten, te beoordelen en zich er uiteindelijk aan te onttrekken.
Het goddelijke geeft jullie leven, maar jullie geven ook leven aan het goddelijke. Dit hoeft jullie niet te shockeren als je de eenheid van alle manifestatie begrijpt.
Anne en Daniel Meurois-Givaudan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten