woensdag 2 april 2008

Mikhaïl Naimy – Gesprek met de Ander

DUIZENDEN WONDEREN

Sinds ik de schoot van mijn moeder verlaten heb,
tot het uur waarin mijn zon zal ondergaan
omgeven Uw wonderen mij, 0 God.
En zelfs het kleinste van deze wonderen
is zo groot dat het menselijke verstand
het niet kan bevatten ­
onvermoed en onvoorstelbaar,
met geen penseel te schilderen,
met geen pen te beschrijven,
en er is geen tong die het vertellen kan.
Temidden van al deze wonderen
word ik - zelfvergeten - stil...
en zo peinzend komt het mij voor
dat ik zelf het grootste van alle wonderen ben.

Geen opmerkingen: