Wie de vreugde niet kent, de zuivere, grondeloze, blije zekerheid, het oorzaakloze: ik ben, die ik ben, die ik was en altijd zijn zal, die is een zondaar tegen de heilige geest.
Voor de glans van de vreugde, die in de borst straalt als een zon aan de innerlijke hemel, wijken de spoken van de duisternis die de mensen begeleiden als de schimmen van vergeten misdrijven, begaan in een vorig bestaan, en die de draden van zijn noodlot weven.
Wie dit lied van de vreugde hoort en zingt,
die vernietigt de gevolgen van elke schuld
en laadt nooit meer schuld op zich,"
Gustav Meyrink, Walpurgisnacht
en laadt nooit meer schuld op zich,"
Gustav Meyrink, Walpurgisnacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten