Citaten van Tagore

In uiterste wanhoop zoek ik haar in alle hoeken van mijn kamer;
ik vind haar niet.
Mijn huis is klein en wat er eenmaal is weggegaan,
is voorgoed weg.
Maar oneindig is uw woonhuis, Heer,
en op zoek naar haar ben ik naar uw deur gekomen.
Ik sta onder het gouden gewelf van uw avondlijke hemel
en ik richt mijn verlangende ogen op uw gelaat.
Ik heb de grens bereikt van de eeuwigheid,
waaruit niets kan verdwijnen - geen hoop, geen geluk,
geen beeld van een gelaat, door tranen heen waargenomen.
0, doop mijn geledigd leven in die oceaan,
dompel het in de diepste volheid.
Laat mij nog een keer die zoete aanraking voelen
in de volheid van het heelal.

RABINDRANATH TAGORE (GITANJALI )

Citaten van Tagore

Laat mij niet bidden om gevrijwaard te worden voor gevaren
maar om ze zonder vrees tegemoet te treden.
Laat mij niet vragen dat mijn pijn verzacht wordt,
maar dat ik de moed zal hebben om haar te doorstaan.
Laat mij niet zoeken naar bondgenoten op het slagveld van het leven,
maar laat mij vertrouwen op mijn eigen kracht.
Laat mij niet in angstige vrees smeken om gered te worden,
maar hopen op het geduld en de rust om mijn vrijheid te win­nen.
Geef mij dat ik geen lafaard zal zijn, die alleen in voorspoed uw genade voelt;
maar laat me het houvast van uw hand voelen in mijn mislukkingen.

RABINDRANATH TAGORE

Uit FAUST van Goethe

MEPHISTOPHELES:
Daaraan herken ik de geleerde piet!
Wat gij niet tast, ligt buiten uw gebied;
Wat gij niet grijpen kunt, kan niet bestaan;
Wat gij niet hebt becijferd is een waan;
Wat gij niet weegt, heeft voor u geen gewicht;
't Geld, dat ge zelf niet munt, is u te licht

Uit FAUST van Goethe

PROTEUS:
Laat ze maar zingen, laat ze pralen!
Der zonne heil’ge levensstralen
zijn dode werken slechts een spot.

Dat smelt en vormt maar onverdroten,
En hebben ze 't in brons gegoten,
Zo wanen ze 't een echte god.

Wat bleef er over van hun trots?
Geweldig rees hun beelden-heir. . . .
Een aardbeving stort ze terneer:
De smeltkroes was het eind huns lots.

't Leven op aarde, hoe 't ook zij,
Blijft altijd toch maar prutserij.

Uit FAUST van Goethe

FAUST:
Vindt ge op het perkament de heil’ge bronnen,
Waaruit een dronk uw dorst tevreden stelt?
Geen lafenis hebt gij gewonnen,
Zo zij u niet uit de eigen ziel opwelt.


FAUST:
Heil hem, in wien de hoop nog leeft
Uit deze zee van dwaling op te duiken!
Wat men niet weet is 't wat men nodig heeft,
't Gekende kan men niet gebruiken.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 35

73
Eindeloze oogst
die zichzelve in ons oogst
en zichzelf in ons laat oogsten,
hoe aarzelend zijn wij in de overvloed!
Zend dan uw licht in ons
de kracht en het inzicht
opdat wij dieper leven oogsten
tot in de wortels
van uw steeds bronnende
openbaringen.

74
Durf in de afgrond springen,
verblind, verbijsterd en u ledigend.
Laat los uw aardse banden,
verlies uzelf en tuimel in het niets.
Wie grensloos stort is grensloos reeds
geworden
en middelpunt van al wat is
van 't draaiend rad
dat hem tot roerloosheid
en eenheid maakt.
Geen bodem maar het waar gelaat
dat 't zijne was
nog éér hij werd geboren.

Kahlil Gibran - De profeet

De vermoorde is niet onschuldig aan zijn eigen dood,
En op de beroofde valt de blaam voor het beroofd worden.
De rechtvaardige is niet onschuldig aan de daden der bozen.
En wie rein van handen is, is niet onbezoedeld door de daden van de boosdoener.
Ja, de schuldige is vaak het slachtoffer van wie kwaad werd aangedaan.
En nog vaker is de veroordeelde de lastdrager van de schuldelozen en onberispelijken.
Gij kunt de rechtvaardigen niet scheiden van de onrechtvaardige en de goede van de boze;
Want tezamen staan zij voor het aangezicht van de zon zoals de zwarte en witte draad verweven zijn.
En als de zwarte draad breekt, onderzoekt de wever het ganse kleed en eveneens het weefgetouw.

Uit De Profeet van Kahlil Gibran

NIET IK MAAR GIJ

Laat mij zo diep in mezelf verdwijnen
dat ik uitmond in uw onzeggelijk verschijnen

laat mij zo diep in mij bestaan
dat mijn bestand in u verloren is gegaan

laat mij zo grondig met uw schoonheid verosmozen
dat ik alleen nog adem uit uw grondeloze rozen

laat mij zo naakt uw waarheid zijn
dat vuur ik vat en stijg boven de schijn

laat mij zo heel uw liefde binnendringen
dat één ik word om uit dit één te kringen

laat mij met have en goed in uw oneindig vlees vergaan
dat ik alleen nog u kan kennen en verstaan

want gij zijt van geboorte mijn ongeboren zon
mijn pulp mijn straling mijn uiterlijke en innerlijke horizon.

Erik van Ruysbeek

ALS IK WERELD WORD

Onfeilbaar is uw stem
feilbaar slechts mijn horen,
zuiver uw onstoffelijk geluid
troebel nog mijn weten.

Het water en de bomen spreken tot mijn vuur
de aarde en de luchten tot mijn licht
wat dieren weten richt zich op in mij
wat mensen diep verbergen licht op hun gelaat.

Uit vele talen nadert uw éne taal
uit alle vormen doemt uw vormeloos gebaar
zuiver van hart is wie uw boodschap proeft
zuiver van geest wie uw gebeuren leest.

De wereld en de werelden genaken mij.
Als ik uit mij verzwind en wereld word
een zuivere spiegel van uw myriadisch veld dan
gloeit uw stem in mij, vanzelf en onweerstaanbaar

Erik van Ruysbeek

OP WEG DURVEN GAAN

Zolang wij onderweg zijn, moeten we steeds opnieuw onze tenten afbreken om naar nieuw land op weg te gaan. Elk opbreken jaagt ons eerst angst aan. Want oude, vernauwde dingen moeten worden afgebroken. En terwijl ik afbreek, weet ik nog niet wat er op mij af zal komen. Het onbekende wekt een gevoel van angst in mij. Tegelijkertijd schuilt er in het opbreken een belofte, de belofte van iets nieuws, iets unieks, iets ongekends. Wie niet steeds opnieuw opbreekt, diens leven verstart. Wat niet verandert, wordt oud en muf. Er willen nieuwe levensmogelijkheden in ons opbreken. Maar dat kan alleen als oude patronen worden afgebroken.


Anselm Grün

Vergeet je hersenen een poosje

'...Vergeet je hersenen een poosje en geef je
Gedachteloos over aan het lieve leven,
Net zo innig als de bloemen;
Vergeet je begeerten, vergeet je streven
En wees in een zalige eenvoud bevrijd
Van de dwang die jou regeert door middel van je hersenen!
Deze dwang heeft je weliswaar op grote hoogte gebracht
En je veel geleerd,
Maar het allerdiepste leven
wordt niet gekend, wordt alleen gevoeld.
De tere wortels van de bloemen voelen
In de aardbodem, koel als de lente en
vol met kiemen, meer daarvan dan jij.
Je bent toch ook een kind van de aarde!
Om niet zinnelijk van haar te vervreemden,
Richt nu je zintuigen op de aarde ...!'

Otto Julius Bierbaum (1865-1910)

Het graf is een sluier

Als men op mijn sterfdag mijn kist zal dragen
Denk dan niet dat ik verdrietig ben om de wereld te verlaten.
Treur niet om mij en roep niet ach en wee;
Je loopt dan in de val van de duivel en dat is pas erg.
Als je mijn lijkbaar ziet, roep dan niet: `Scheiding! Scheiding!'
Voor mij betekent dat uur eenwording en ontmoeting.
Als je me in het graf laat zakken, roep dan niet: 'Vaarwel! Vaarwel!'
Want het graf is een sluier over de gemeenschap van het paradijs.
Ga na het zakken op zoek naar de opstanding.
Verliezen zon of maan soms iets bij hun ondergang?
Wat in jouw ogen een ondergang lijkt te zijn, is in feite een opgang.
Het graf is een kerker volgens jou,
maar het is juist de bevrijding van de ziel.
Elk zaadje dat je in de aarde stopt, komt tot groei.
Waarom twijfel je dan aan het zaad dat uit mensen bestaat?
Elke emmer die je laat zakken, komt vol weer te te voorschijn.
Uit de put gekomen, kreeg Jozef een nieuw leven,
dus waarom zou je treuren?
Sluit je mond in deze wereld en open hem pas in het hiernamaals,
Opdat jouw vreugdezang in de hemel,voorbij elke plaats en grens, weerklinkt.

Roemi Divan-e Sjams-e Tabrizi, Ode F. 911

Uit: De Middernachtelijke Zon
Stichting Uitgeverij Oase, Zoetermeer, 2000

JE FIXATIES LOSLATEN

Voor C.G. Jung is Jezus niet alleen de historische persoon uit Nazareth maar ook een symbool van het ware Zelf. Jezus navolgen betekent dan ook dat wij onze innerlijke stem volgen. Zodra we stil worden en naar binnen luisteren, ontdekken wij in onszelf een zachte stem die precies zegt wat voor ons goed is. En deze innerlijke stem lokt ons weg van de fixatie op ons eigen leven. Ze nodigt ons uit om alle uiterlijke dingen los te laten, zodat we de innerlijke rijkdom van onze ziel kunnen ontdekken. Dat is dan het werkelijke leven. Wij overwinnen de angst omtrent ons eigen leven alleen wanneer we doordringen tot deze innerlijke grond. Op die plek zullen wij ons vitaal voelen, zelfs wanneer we ziek worden, zelfs wanneer successen uitblijven. Wanneer wij contact hebben met deze innerlijke grond, dan houden we ons niet langer krampachtig vast aan onszelf en aan ons eigen leven. Dan kunnen wij loslaten. En dit loslaten is de voorwaarde voor echte vitaliteit en voor een leven in vrijheid.
Anselm Grün

LICHTVOETIG ALS EEN ENGEL

Als wij naar de engelen kijken die jubelen boven de kerstkribbe, of naar de mannelijke engeltjes (putti) die in de barok overal in de kerken te vinden zijn, dan merken we iets van de lichtvoetigheid die zij uitstralen. Zij nemen het leven niet zo serieus als wij. Zij zweven en vliegen over alles heen waarin wij ons vastbijten, wat wij onder alle omstandigheden willen oplossen. De kunstenaars hebben iets begrepen van de lichtvoetigheid van de engelen door ze als jonge mensen of zelfs als kinderen uit te beelden, speels, innerlijk vrij en blij. Temidden van deze vele engelen bevindt zich ook de engel van de lichtvoetigheid die aan ons is toegewezen om het gewicht van ons leven van ons af te nemen en ons de lichtvoetigheid van het bestaan te geven.
Anselm Grün

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 34

71
U werp ik neer
huis van stof en zelfbewustzijn
alléén,
en niemand in u
of niets
trekt het weer op.

72
Ondeelbaar is alles.
Eén ding is alles.
Hoe zou ik delen
goed en kwaad
voor of tegen
gisteren of morgen.
Kijkt naar de ware Vader:
alles geeft hij.

Sprokkels

Het schoonste dat wij kunnen beleven,
is het mysterie.
Wie het niet kent en zich niet verwonderen,
zich niet verbazen kan,
die is als het ware dood en
zijn oog is uitgedoofd.
(Albert Einstein)

Wie de gave heeft schoonheid te herkennen,
zal nooit oud worden.
(Franz Kafka)

Er zijn schilders die de zon in een gele vlek veranderen,
maar er zijn anderen die, dankzij hun talent en intelligentie,
een gele vlek in de zon veranderen.
(Pablo Picasso)

1 plus 1 = meer dan 2

Indien de noot zou zeggen:
"een noot maakt geen melodie":
er zou geen muziek zijn

Indien de steen zou zeggen:
"een steen kan geen muur optrekken",
er zou geen huis zijn.

Indien de druppel zou zeggen:
"een druppel kan geen rivier worden",
er zou geen oceaan zijn.

Indien de graankorrel zou zeggen:
"een graankorrel kan geen veld bezaaien",
er zou geen oogst zijn.

Indien de mens zou zeggen:
“een liefdesgebaar kan de wereld niet redden",
nooit zou er gerechtigheid,
noch vrede
noch waardigheid
noch getrouwheid
in de wereld van de mensen komen.

Sprokkels - uit het boek van Mirdad

«Hoe minder men bezit, hoe minder men bezeten wórdt. Hoe meer men bezit, hoe meer men bezeten wordt. Hoe meer men bezeten wordt, hoe minder men wordt geacht. Hoe minder men bezeten wordt, hoe meer men wordt geacht.»
----

«Maar waarom ben ik een dwaas?»
«Omdat u zeven broden meeneemt voor een reis van zeven levens.»
«Had ik er dan zevenduizend moeten meenemen?»
«Welnee, helemaal geen!»
«Wilt u mij dan vertellen dat ik zulk een lange reis had moeten ondernemen zonder enige mondvoorraad?»
«De weg die niet voorziet in wat de reiziger nodig heeft, is geen weg om te gaan.»

----

Gelukkig zij, die zonder staf gaan, wánt zij struikelen niet.
Gelukkig zij, die zonder huis zijn, wánt zij zijn thuis.
Alleen struikelaars - zoals wij ­behoeven een staf tot stut.
Alleen de aan-huis-geketenden - zoals wij ­behoeven huis of hut.

Paulo Coelho

Een man besloot een kluizenaar op te zoeken die, zo was hem verteld, niet ver van het klooster te Sceta leefde. Na doelloos in de woestijn gedoold te hebben, vond hij de monnik.
’Ik zou graag weten wat de eerste stap op de spirituele weg is’, zei hij.
De kluizenaar bracht hem bij een kleine bron en vroeg hem naar zijn spiegelbeeld in het water te kijken.
De man probeerde dit, maar telkens hij probeerde, gooide de kluizenaar steentjes in het water, die het oppervlak verstoorden.
‘Ik zal mijn gezicht nooit kunnen zien, als je steentjes in het water blijft gooien.’, zei de man.

‘Net zoals het voor een man onmogelijk is om zijn spiegelbeeld te zien in troebel water, is het onmogelijk God te zoeken als je geest angstig is voor de zoektocht', zei de monnik. ‘Dat is de eerste stap!’

Gustav Meyrink - Het Groene Gezicht

Tussen hysterie en hysterie is een groot verschil. Slechts die hysterie die hand in hand gaat met extase en geestverwarring is op één lijn te stellen met ziekte en voert bergafwaarts. De andere soort echter is geestontwarring, het tot klaarheid komen. Het is de weg bergopwaarts, die boven het weten door het denken uitgaat en die de mens tot het Weten leidt, het Weten door eerstehands schouwen. In de schrift heet dit doel het 'Innerlijke Woord', en zoals de hedendaagse mens denkt, doordat hij, zonder zich daarvan bewust te zijn, woorden in zijn brein fluistert, zo spreekt in de geestelijk wedergeboren mens een andere, geheimzinnige taal, een taal met nieuwe woorden, waarin geen sprake meer is van vermoedens, noch van dwalingen. Dan is het denken een nieuw denken geworden. Dan is het magie en niet alleen maar een armzalig communicatiemiddel. Dan is het een openbaar worden van de Waarheid, in wier licht de dwaling verdwijnt, omdat de toverringen van de gedachten dan in elkaar grijpen en niet meer naast elkaar liggen.

Kahlil Gibran - De Storm

'Ik zocht de eenzaamheid, want daarin is volheid van leven voor geest, hart en lichaam. Ik vond de eindeloze grasvlakten waarop het licht van de zon rust, waar de bloemen hun zoete geur uitademen in de ruimte en de stromen zingend hun weg zoeken naar zee. Ik ontdekte de bergen waar ik het fris ontwaken van de lente, het kleurig verlangen van de zomer, de rijke liederen van de herfst en het schone geheim van de winter aantrof. Ik kwam naar deze uithoek van Gods domein omdat ik ernaar haakte de geheimen van het heelal te leren kennen en Gods troon dicht te naderen.'

Gustav Meyrink - De Witte Dominicaan

'Ja, ja, de witte landweg!' mompelde hij nadenkend, die kunnen weinigen verdragen'. Alleen iemand die daarvoor geboren is. De meeste mensen zijn banger voor die landweg dan voor het graf. Zij gaan liever weer in de doodkist liggen, want zij denken: Dat is dood-zijn en dan hebben we rust.

In werkelijkheid echter is die doodkist het leven, het vlees. Dat iemand op aarde wordt geboren, betekent niets anders dan dat hij levend wordt begraven! Maar het is beter dat men op de witte landweg leert wandelen.

Men moet alleen niet aan het einde van de weg denken, anders houdt men het niet uit, want deze weg heeft geen eind. Hij is oneindig. De zon op de berg is eeuwig. Eeuwigheid en oneindigheid zijn tweeërlei. Alleen voor hem, die in de oneindigheid de eeuwigheid zoekt en niet het "einde", alleen voor hem zijn oneindigheid en eeuwigheid dezelfde. Het gaan op de witte landweg moet men doen om het gaan zelf, uit plezier in het wandelen, niet om een vergankelijke rust met een andere te verwisselen.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 33

69
Maar elke pijn
die groeit uit de beproeving
zij is de poort in ons
naar onze bodem:
daar waar de vreugde heerst
der oorsprongen
en universeel het wonder
ons wonder doordrenkt.

Slechts wie deze niet-honger kent
wordt eens verzadigd.

70
Laat in uw weten groeien
het weten van het wonder
en 't weten vóór het weten
dat men toch weet,
het zal u redden.
Maar groeit in u
dit lichten niet
dit weten van niet-weten,
die wond in u
zal u vernielen.

Sprokkels

We zitten gevangen in
de duistere en smalle kooi
die we zelf hebben gemaakt
en die we houden voor het heelal.

Slechts weinigen onder ons
kunnen zich zelfs maar voorstellen
dat er een andere dimensie
van de werkelijkheid zou kunnen bestaan.

SOGYAL RINPOCHE

Sprokkels

Laat uw Ziel het oor lenen
aan iedere kreet van smart,
zoals de lotus zijn hart opent
om de morgenzon te drinken.

Laat niet de felle zon
één traan van smart drogen
voordat u die zelf hebt afgewist
van het gelaat wie lijdt.

Maar laat elke brandende mensentraan
op uw hart neerdruppelen en daar verblijven
en wis hem ook nooit af voordat de smart,
die hem veroorzaakte, is weggenomen.

Uit: De Stem van de Stilte van H.P. Blavatsky

Sprokkels

Er is een weg, steil en doornig, met alle denkbare gevaren, maar toch een weg, en hij leidt naar het Hart van het Universum. Ik kan u zeggen, hoe gij Hen vinden kunt, die u de geheime doorgang zullen tonen, die alleen naar binnen leidt en achter de nieuweling voor eeuwig sluit. Er bestaat geen gevaar, dat onversaagde moed niet overwinnen kan. Er bestaat geen beproeving, waar vlekkeloze reinheid niet doorheen kan komen. Er is geen moeilijkheid, welke een krachtig denkvermogen niet te boven kan komen. Voor wie overwinnend doorgaan is er een beloning voorbij woorden: het vermogen de mensheid te zegenen en te redden. Voor hen die te kort schieten, zijn er andere levens waarin men slagen kan.

H.P. Blavatsky

schilderij: William Blake

Sprokkels

Het gaat in het leven niet
om hebben en om rechten.
Het wezenlijke is liefde
en onthechten.

Paul Kluwer.

Sprokkels

Is je geest werkelijk gericht is op het wezen van de dingen heb je geen tijd om omlaag te kijken naar het doen en laten van de mensen en je te mengen in hun twisten met alle haat en nijd vandien. Je hebt dan een wereld voor ogen van orde en regelmaat, waar geen enkel onrecht is waar te nemen en alles in samenhang en logisch verband met elkaar staat. En natuurlijk probeer je jezelf dan zoveel mogelijk naar dat voorbeeld te richten. Want het lijkt me onmogelijk voortdurend te verkeren met iets wat je bewondert zonder het te willen navolgen.

Plato

Bloemen

dat ik de bloemen zie zo blij en bont
komt door de kleuren op de achtergrond
daar staan verdriet en armoe
al de sores van mijn leven
zij hebben aan de bloemen
kleur en glans gegeven.

Toon Hermans

Roemi

Hoe kan de tuin glimlachen voordat de wolk huilt?
Het wenen van de wolk en het branden van de zon
zijn de pijlers waarop deze wereld rust -
vlecht die twee strengen samen.
Laat, aangezien de verzengende hitte van de zon
en het vocht van de wolken
de wereld fris en zoet houden,
de zon van je intelligentie helder schijnen
terwijl je oog fonkelt van tranen.

Roemi, Masnavi
V:134; 138; 141-142
Uit: Roemi, Juwelen,

Het gebed van St. Franciscus

Heer, maak me tot een instrument van uw vrede.

Laat me liefde zaaien waar haat is,
vergeving waar men elkaar kwetst,
geloof waar twijfel is,
hoop waar wanhoop is,
licht waar duisternis heerst,
vreugde waar droefheid is.

O, Goddelijke meester, geef toch
dat ik er meer naar streef
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.

Want door te geven ontvangen wij,
door te vergeven verkrijgen wij vergeving,
en door te sterven
worden we tot eeuwig leven geboren.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 32

67
Wie het al alleen maar kent
maar het al niet wordt
tot in zijn merg en daden,
wie van het al niet volloopt
in wie het al niet handelt als hij handelt
noch de extase vult die zijn extase kan zijn,
die is de schrale schaal waarin geen vrucht meer zit.
Vergeefs kent hij
al kende hij ook alles.

68
Indien de haat en de vervolging
u niet raken
zo weet dat reeds de ongrond
u vervult.

Onraakbaar is het Zelf
en zalig.

Code

De levenskracht die gij eenmaal bezat
verdeelt zich nu over het abc.
Ik combineer er sleutelwoorden mee
en open naar uw dood het zware slot.

Het is, in ’t vers, de figuratie: God,
te vinden in de letters g, o, d,
in deze volgorde, maar niet per se,
ook ander formaties kunnen dat.

Iedere serie, elke schakeling,
uit welke taal genomen, is geschikt,
zolang ze in de juiste spanning staat.

De dichter, onder ’t schrijven, weegt en wikt,
op dood en leven een schermutseling,
totdat de deur eindelijk open gaat.

Gerrit Achterberg

Een wereld is ieder mens

Een wereld is ieder mens, bevolkt
door blinde schepselen in duister oproer
tegen het ik, de koning die over hen heerst.
In elke ziel zijn duizend zielen gevangen,
in elke wereld houden duizend werelden zich schuil
en deze blinde, deze duistere werelden
zijn echt en levend, hoewel onvoldragen,
zo waar als ook ik werkelijk ben. En wij koningen
en vorsten van de duizend mogelijke in ons
zijn zelf onderdanen, zelf gevangen
in een groter schepsel, wiens ik en wezen
wij evenmin begrijpen als onze meerdere
zijn meerdere. Hun dood en liefde
slaan in ons gemoed een toon aan.

GUNNAR EKELÖF

Sprokkels

Zoek met uw hart de harten van uw naasten.
Vindt u het hart van uw naaste niet, weet dan, dat uw hart zijn gave tot herkennen heeft verloren; maar ontdekt u een verbitterd, gewond hart, legt dan uw hart naast het zijne, opdat het genezen zal, want wat kan u geschieden die een rijk, gelukkig en levend hart bezit?
Innerlijke rijkdom schenkt de kracht medelijden en medeleven te gevoelen voor de innerlijk armen, onverschillig wie zij zijn en hoe zij mogen spreken.
Laat ieder daarom zijn eigen rijkdom ontdekken en zo bevrijd worden van zijn angsten, zijn twijfels en bemerk hoe verlossend het is te kunnen vergeven en begrijpen: degenen die haten en vernietigen.

Henk Leene

illustratie: Kahlil Gibran

Sprokkels

Als je bang bent om te sterven en je vastklampt (aan het leven), zul je demonen zien die je het leven ontrukken. Als je innerlijke vrede hebt, zul je zien dat de demonen in werkelijkheid engelen zijn die je bevrijden van de aarde. Het enige dat ons brandt, is wat we niet willen loslaten – onze herinneringen en gehechtheden.

Meister Eckehart

Sprokkels

Ik bid God mij te verlossen van God.
Indien ikzelf niet was, zou God ook niet zijn,
Indien ik niet was, zou God niet god zijn.
God is binnen; wij zijn buiten
Het oog waarmee ik God zie en het oog waarmee God mij ziet, is één en hetzelfde oog.
Hij is Hij, omdat Hij niet Hij is. Dit kan niet door de uiterlijke mens worden begrepen; alleen door de innerlijke mens.
Zoek de ene begeerte achter alle begeerten.
God is thuis; wij zijn degenen die een wandeling zijn gaan maken.
Door niets word ik wat ik ben.
Alleen de hand die wist, is in staat het ware te schrijven

Meister Eckehart

Sprokkels

Jouw liefde bestaat vooral uit haat, want je klampt je vast aan de vrouw of man waar je profijt van hebt. Vervolgens begin je te haten, zoals een hond die rond de voederbak draait, eenieder haat die gluurt naar de maaltijd. Je noemt dit egoïsme van de maaltijd liefde. De liefde is je nauwelijks geschonken of ook daar, zoals in je valse vriendschappen, maak je van de vrije gave een knechtschap of een slavernij. Je begint jezelf als gekwetst te ontdekken vanaf het ogenblik dat men je bemint. Vervolgens af te straffen door de vertoning van je lijden, om daardoor de ander nog beter te onderwerpen. Inderdaad je lijdt. Maar juist van dit lijden heb ik een afkeer. Waarom wil je dat ik het bewonder?
Ik herken de vriendschap hieraan dat zij niet teleurgesteld kan worden, en ik herken de ware liefde hieraan dat zij niet gekwetst kan worden.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 31

65
Berekenaars, oppotters, woekeraars,
gij die in u de Vader
in de Zoon vermoordt
de Ongrond in de Grond,
het Zelf is u vreemd en werpt u uit.

66
Onuitsprekelijk is de hoeksteen
de afgrond is hij.
Gebouwd op de diepte
wordt het ware gebouw.
Werkelijkheid, méér zijt gij
dan de ogen zien.

Nacht

De nacht raapt de verloren stemmen op,
De stemmen wier onhoorbaarheid wij zijn
sinds wij de honingraat van onze wonden werden.
Nu onze ogen doof en onze oren blind van wasdom zijn,
hebben wij de fragiele taal verleerd
waarmee de werk­lijkheid ons droomt.
Zoals de rozestruik haar rozen droomt.
Zo nu en dan valt er in de ruïnen nog een echo dood.
En ergens in het ondoordringbaar tevergeefs
verloor een stem haar stem.
De nacht raapt de verloren stemmen op.
In de windstilten krijgt de goedheid van zijn huid
de sobere gedaanten van mijn handen.

Nes Tergast - 1869

illustratie: Doré - De Goddelijke Komedie

Nacht

Ik heb bij dag de nacht gezien
in een onkreukbaar vierkant water,
een gebladerte van glinsterende raven.
In zijn lang maar traag
en ongekamd geheugen
klommen langzaam
de ragfijne schaduwen van eeuwen
wier rumoer door de geleerden
tot gewonde stilten
waren blank geschuurd.

Nes Tergast - 1869

illustratie: Doré - De Goddelijke Komedie

Krishnamurti over Liefde en dood

'Bemin niet de fraai gevormde tak,
draag niet zijn beeltenis mee in uw hart,
zij zal vergaan.
Bemin de gehele boom.
Dan bemint u de fraai gevormde tak,
het tere en het verdorde blad,
de verlegen knop en de bloem in volle glorie,
het vallende bloemblad en de dansende hoogten,
de schitterende schaduw van volkomen liefde.
Ja, bemin het leven in haar volheid.
Het kent geen verval.

Krishnamurti

illustratie: Vincent van Gogh

Citaten van Joh. M. Pameijer uit "De mythe van Christus"

- Niet zonder reden wordt Jezus na zijn doop in de Jordaan onverbiddelijk met zijn eigen schaduwgestalte geconfronteerd. Ieder weldoend mens zal in de ziel zijn onthutsende tegenstrever in de ogen moeten zien.
- Bijbellezers zitten vaak in hun maag met Jezus' moeilijke opdrachten. "Hebt uw vijanden lief", roept hij ons toe. Hoeveel christenen hebben begrepen dat hij met de vijanden onze ondeugden bedoelt? Met dit bevel roept hij ons op aan het werk te gaan met onze verdrongen complexen, tekortkomingen, negatieve emoties, onbeheerste hartstochten. Pas wanneer de ziel gezuiverd is, zal iemand zijn vijanden goedmoedig kunnen bejegenen.

Johan Pameijer is priester in de Vrij-Katholieke Kerk (kerk zonder dogma's)

Het Groene Gezicht - Gustav Meyrink

Loopt er door ieder mensenleven zo'n rode draad van merkwaardige toevalligheden? Of ben ik de enige die dergelijke dingen meemaakt? Grijpen de ringen van de gebeurtenissen wellicht pas dan in elkaar om een keten te vormen als men hun samenhang niet verstoort door het maken van plannen die men dom najaagt, als gevolg waarvan men het lot uiteen doet vallen in fragmenten, die anders een onafgebroken, wonderbaarlijk geweven lint zouden hebben gevormd?

De Witte Dominicaan - Gustav Meyrink

De geslachtsdrift - of deze zich nu openbaart zoals bij de jeugd, of dat zij zich verbergt, zoals bij de grijsaard - is de wortel des doods; die te verdelgen was het vergeefse doel van alle asceten. Zij zijn gelijk aan Sisyphus, die rusteloos een rotsblok tegen de berg oprolt om steeds opnieuw vol wanhoop te zien hoe hij weer naar de diepte terugrolt. Zij willen het magische koud-zijn afdwingen, terwijl zij mensen zijn. Zij ontwijken de vrouw, en toch is het alleen de vrouw die hen kan helpen. Het vrouwelijke, dat hier op aarde van het mannelijke is gescheiden, moet in hen komen, moet in hem tot één geheel versmelten; dan is pas alle vleselijke hartstocht tot stilstand gekomen. Eerst als de beide polen elkaar dekken is de 'echt' - de ring - gesloten. Dan is de koude er, die in zichzelf blijft bestaan; de magische kou die de wetten van de aarde verbreekt, die niet meer de tegenstelling van de warmte is; die aan gene zijde van kou en warmte ligt. De koude waaruit, als uit een niets, voortkomt alles wat de macht des geestes in het geloof tot stand kan brengen.De geslachtsdrift is het juk voor de triomfwagen van de medusa, waarvoor wij gespannen zijn.

Starry Night - wie inspireerde wie?

Edvard Munch. Starry Night

Vincent van Gogh. Starry Night

Opvoeding en de Betekenis van het Leven

De onwetende mens is niet hij, die niets geleerd heeft, doch hij, die zichzelf niet kent, en de geleerde mens is dom, wanneer hij op boeken, op kennis en op gezag vertrouwt om hem begrip te geven. Begrip ontstaat slechts door zelfkennis, wat betekent, gewaar zijn van zijn eigen totale psychologische proces. Opvoeding in de ware zin des woords is dus het begrijpen van zichzelf, want in eenieder onzer is het geheel van het bestaan ver­zameld.

Wat wij nu opvoeding noemen, is een kwestie van het verzamelen van kennis en wetenschap uit boeken, hetgeen iedereen, die kan lezen, kan volbrengen. Zulk een opvoeding biedt een subtiele vorm van ontsnappen aan ons zelf en, zoals alle ontsnappingen veroorzaakt dit onvermijdelijk toenemende ellende. Conflict en ver­warring spruiten voort uit onze eigen verkeerde ver­houding tot mensen, dingen en denkbeelden, en niet voordat wij die verhouding begrijpen en haar wijzigen, zullen louter geleerdheid, het verzamelen van feiten en het verkrijgen van verschillende soorten bedrevenheid, ons slechts voeren tot overweldigende chaos en ver­nietiging.

Krishnamurti

Faust

Mefisto:
“Ik ben deel van het deel, dat vroeger alles was,
deel van het duister dat het licht heeft voortgebracht,
dat trotse licht dat sinds die tijd
de heerschappij van moeder nacht bestrijdt.
Maar 't is een tweegevecht dat het nooit wint
omdat het zich aan ieder lichaam bindt.”

Goethe

Gnosis

1 Waar spoedt ge u heen, 0 mensen, gij die beneveld zijt omdat ge u bedronken hebt aan het woord dat alle Gnosis mist, het woord der volstrekte onwetendheid, dat ge niet kunt verdragen en dat ge nu dan ook eindelijk uitbraakt?

2 Houd op en word nuchter: zie weer met de ogen van uw hart. En zo niet allen dit kunnen, dan tenminste zij die daartoe in staat zijn. De boosheid der onwetendheid overstroomt de ganse aarde, richt de ziel, die in het lichaam opgesloten is, te gronde, en belet haar de haven des heils binnen te lopen.

3 Laat u dus niet meeslepen door het geweld van de stroom, maar laat degenen onder u die in staat zijn de haven des heils te bereiken, gebruik maken van de tegenstroom en er binnenlopen.

4 Zoek hem die u bij de hand zal nemen en u zal geleiden naar de poorten van de Gnosis, waar het heldere licht straalt waarin geen duisternis is; waar niemand dronken is, maar allen nuchter zijn en met het hart opzien tot hem die gekend wil worden.

Hermes Trismegistos