vrijdag 24 juni 2011
zondag 19 juni 2011
Het oog
Op een keer zei het oog: 'over deze valleien heen zie ik een berg gehuld in blauwe nevel. Is hij niet prachtig?
Het oor luisterde; en na enige tijd aandachtig geluisterd te hebben, zei het: 'Maar waar is die berg dan toch? Ik hoor hem niet.'
Daarop sprak de hand en zei: 'Vergeefs poog ik hem te voelen of te tasten, ik kan geen berg vinden.'
En de neus zei: 'Er is geen berg, want ik kan hem niet ruiken.'
Daarop keek het oog een andere kant op, en zij begonnen samen te praten over de vreemde waan van het oog. En zij zeiden: 'Er moet iets niet in orde zijn met het oog.'
Uit: De dwaas van Kahlil Gibran
Bevrijding
zaterdag 11 juni 2011
De Brug naar de Eeuwigheid
Hoe vaak gebeurt het niet dat de een omhoog probeert te gaan terwijl de ander naar beneden wil? De een loopt naar voren, de ander zorgt dat ze na elke twee stappen naar voren, drie stappen naar achteren gaat. Je kunt beter leren om alleen gelukkig te zijn, dacht ik, en van mijn vrienden en mijn kat te houden, je kunt beter wachten op een man die nooit zal komen dan dat je zo'n waardeloos compromis zou sluiten.
Degene die we zoeken is iemand die sloten heeft waar onze sleutels in passen, en sleutels die op onze sloten passen. Als we het aandurven om de sloten open te maken, komt onze waarachtigste persoonlijkheid te voorschijn en kunnen we in alle oprechtheid onszelf zijn; we kunnen bemind worden om wie we zijn en niet om wie we pretenderen te zijn. Ieder ontsluiert het beste in de ander. Wat er verder ook om ons heen verkeerd gaat, bij die ene zijn we veilig in ons eigen paradijs. Onze partner is iemand die onze diepste verlangens met ons deelt en die naar dezelfde dingen streeft. Wanneer we twee ballonnen zijn, en we gaan samen omhoog, dan is de kans groot dat we de juiste persoon hebben gevonden. Degene die we zoeken is degene die ons leven tot leven wekt.'
Bron: De brug naar de Eeuwigheid – Richard Bach
De Brug naar de Eeuwigheid
'De dingen om ons heen - huizen, auto's, banen - dat zijn decors, dat zijn decors voor onze liefde. De dingen die we bezitten, de huizen waar we in wonen, de gebeurtenissen in onze levens: lege decors.
Wat is het gemakkelijk om decors na te jagen en het echte leven te vergeten! Het enige dat telt, aan het eind van een verblijf op Aarde, is hoe goed we van iemand konden houden, wat was de kwaliteit van onze liefde?'
Bron: De brug naar de Eeuwigheid – Richard Bach
De Brug naar de Eeuwigheid
Ik weet bijvoorbeeld intuïtief dat wij schepsels van licht en leven zijn, niet van de blinde dood. Ik weet dat wij niet samen uit de tijd en de ruimte zijn weggeslingerd, onderworpen aan miljoenen veranderende plaatsen en tijden, goede en slechte dingen. Het idee dat wij lichamelijke wezens zijn die afstammen van oercellen in voedingssoepen, dat idee doet mijn intuïtie geweld aan, het stampt er met voetbalschoenen overheen.
Het idee dat wij afstammen van een jaloerse God die ons uit stof heeft geschapen en ons daarna heeft laten kiezen tussen knielen-èn-bidden en hel-en-verdoemenis, dat vind ik nog veel erger. Geen enkele fee uit mijn slaap heeft ooit zulke ideeën overgeleverd. In mijn ogen is het hele idee van het afstammen verkeerd.
Bron: De brug naar de Eeuwigheid – Richard Bach
Het idee dat wij afstammen van een jaloerse God die ons uit stof heeft geschapen en ons daarna heeft laten kiezen tussen knielen-èn-bidden en hel-en-verdoemenis, dat vind ik nog veel erger. Geen enkele fee uit mijn slaap heeft ooit zulke ideeën overgeleverd. In mijn ogen is het hele idee van het afstammen verkeerd.
Bron: De brug naar de Eeuwigheid – Richard Bach
Abonneren op:
Posts (Atom)