Paard en ruiter..

Honderd keer neem je je voor ergens heen te reizen -
Hij trekt je ergens anders naar toe.
Hij trekt de teugels van het paard in alle richtingen
opdat het ongetrainde dier de ruiter leert kennen.
Het slimme paard blijft in het gelid,
want het weet dat de ruiter in het zadel zit.

Hij richtte je hart op honderd hartstochtelijke verlangens,
stelde je teleur en brak toen je hart.
Hoe kun je twijfelen aan het bestaan van de vleugelbreker
als hij de vleugels brak van je aanvankelijke bedoeling.
Hoe kun je je ogen blijven sluiten voor Zijn bevel
als Zijn verordening het koord van de trukendoos heeft gebroken.


Roemi, Masnavi III, 4456-4461
Uit: Roemi, JuwelenUitg. Synthese, Den Haag, 2006

SCHADUW

Ik heb de liefde liefgehad;
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.
Zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.

Ik heb de zon te lief gehad
en beu van beed’len
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.

En daarom bouwt mijn kommer aan een huis
waar lamp- en zonnelicht
getemperd zijn voor de ogen
en waar de soob’re lijn van een gelaat
en waar de vrede van een vriendschap staat
lijk schaduw van een boom
over mijn hoofd
gebogen.

Alice Nahon

Hildegard von Bingen

Ik, het vurig licht van goddelijke wijsheid,
Ik laat de vlakten in schoonheid ontbranden,
Ik doe de wateren schuimen.
Met immer rechtvaardige wijsheid ontsteek
ik de zon, de maan en de sterren.
Ik geef de aarde haar tooi.
Ik ben de bries die al het groene koestert.
Ik ben de regen, geboren uit de dauw,
Die de grassen laat lachen
Van pure levensvreugde.
Ik roep tranen aan, met hun reuk van heiligheid.
Ik ben de hunkering naar het goede.

Hildegard von Bingen (1098 – 1179)

Sprokkels - Jacob Boehme

• Wie God niet in zich draagt, kan Hem niet zien
  
  
• Wanneer een kunstenaar zijn werk maakt, dan getuigt het van hem en het heeft leven van hem en het krijgt zijn lot uit hem. Maar is het daarom de kunstenaar zelf? Deze blijft een in zichzelf besloten geheel, ook als hij zich uitspreekt. In hem ligt het einde van al z'n scheppingen besloten, maar hij is niet zijn schepping zelf.

• Bij een ieder wonen hemelrijk en hel in het hart. Waarheen hij zich wendt, dat zal hij winnen.
  
  
• Er zal een tijd komen waarin de stenen bouwsels der kerken overbodig zijn omdat in de mens zelf de geest zal zijn opgegaan.
  

• Weten zonder doen is als een vuur dat smeult en van vocht niet branden kan
  
  
• Eeuwigheid is niet ons gegeven
  dit leven een korte vlam, nietig hiaat
  dat flakkert en in de avondzon vergaat
  de tijd is dit slechts dit broze even.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 15

33
Laat dan uitstralen wat
gekregen werd.
Niet mij, maar u
en wat in mij ook u is,
en laat de wereld
van de Ongrond leven,
de Ongrond van de wereld.

34
Licht mijner ogen
leid me naar de oneindigheid
waaruit gij komt.
Vind zelf uw weg
en moge ik mij keren van hen
die aardrijkskunde slechts schrijven.

Carl Gustav Jung - Sprokkels

"Als we iets in het kind willen veranderen moeten we het eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd."

"Alles waarvan we ons niet bewust zijn, bevindt zich in geprojecteerde toestand."

"Een man die nooit door de hel van zijn hartstochten is gegaan, heeft ze ook nooit overwonnen."

"Wat er na de dood gebeurd is zo onuitsprekelijk groots, dat onze fantasie en onze gevoelens niet toereikend zijn om ons er zelfs bij benadering een voorstelling van te maken".

"Men wordt niet verlicht door zich allerlei beelden van licht voor te stellen, maar door zich bewust te worden van de eigen innerlijke duisternis. "

"Datgene in onszelf wat we niet in ons bewustzijn laten doordringen, doemt in ons leven op als het noodlot. "

Gustav Meyrink - Het Groene Gezicht

Of het verlangen van uw ziel in vervulling gaat?

Neem het vastberaden ter hand

en vervang het wensen door het willen.

Gustav Meyrink

Het leven....

Het leven is een kans, doe er je voordeel mee.
Het leven is schoonheid, bewonder het.
Het leven is een zegen, proef het.
Het leven is een droom, realiseer het.
Het leven is een uitdaging, treedt het tegemoet.
Het leven is een plicht, maak het af.
Het leven is een spel, speel het.
Het leven is breekbaar, zorg er goed voor.
Het leven is rijkdom, bewaak het.
Het leven is liefde, geniet ervan.

Moeder Theresa

Gustav Meyrink - De Golem

Het worstelen om de onsterfelijkheid is een strijd om de macht tegen de geluiden en geesten die in ons wonen; en het wachten op het koning worden van het eigen 'ik' is het wachten op de Messias.

Wij mensen zijn onrein, en vaak is een lange periode van waken en vasten nodig, voor wij het fluisteren van onze ziel verstaan.

De ziel is niet iets 'zelfstandigs' - ze moet het eerst nog worden, en dat noemt men dan 'onsterfelijkheid'; uw ziel is nog samengesteld uit vele ego's - zoals een mierenstaat uit vele mieren; u draagt de psychische resten van vele duizenden voorouders in u. Bij alle wezens is dat zo. Hoe zou anders een kip, gekomen uit een kunstmatig bebroed ei, meteen het juiste voedsel zoeken? Het bestaan van het 'instinct' verraadt de aanwezigheid van de voorouders in lichaam en ziel.

Citaten van Carl Gustav Jung

“De mens wordt nooit geholpen in zijn lijden door wat hij zelf denkt, maar alleen door openbaring van een wijsheid groter dan de zijne. Deze trekt hem op uit zijn ellende.”

"Je kunt de wonden van een ander alleen maar genezen als je er zelf ook enkele hebt."

"Geen enkele gordiaanse knoop is ooit definitief middendoor gehakt: hij heeft de onaangename eigenschap zichzelf weer in de knoop te leggen."

"Het is gemakkelijker tot Mars door te dringen dan tot zichzelf."

"Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we het eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd."

"Elke vorm van verslaving is slecht, of het narcotische middel nu alcohol, morfine, cannabis, macht, werk of idealisme is."

"Nadenken is zwaar, daarom oordelen de meesten."

Sprokkels - Uit de verhalen van Heer Bommel

• 'Fi donc,' prevelde hij, 'de aarde wordt steeds platter. Een schijf, bewoond door rapalje en botteriken. Het is affreus.' Tom Poes en de grootdoener
• 
  'De toestand was zeer prikuleus, jonge heer. Als de bliksem in je slaat, is het zeker dat je naar de bliksem gaat. Dat is een oud gezegde.' Heer Ollie en een Bommelding
• 
  'En welke dag is het vandaag?' hield Tom Poes aan. 'Het is zaterdag geworden', zei Sickbock kort. 'Scheert u weg. Ik kan hier geen kreupeldenkers gebruiken!' Tom Poes en de Bommellegende
• 
  Het was pas herfst geworden, maar de bomen waren al kaal; vol schimmel en draadhippel. Sommige waren zelfs omgevallen door gebrek aan levensvreugde, en ik vrees dan ook dat we hier een staaltje van verzuring voor ons zien. Tom Poes en het Bommel-verschiet
• 
  'Iemand die álles weet wat er te weten is, heeft veel kennis', vervolgde professor Sickbock, die schik in het onderwerp begon te krijgen. 'Maar waarom zou hij alles willen weten? Kennis zonder doelstelling is eigenlijk niet-kennis. Kunt ge me volgen?' Heer Bommel en de weetmuts
• 
  De heer Dorknoper liet intussen de papieren in de gleuf glijden, die naar de ambtelijke molen voerde. (Bewogen aanhalingen, blz. 43)
  

Verenen met het algemeen geheel

Sterven is niet alsof een beker

aan scherven valt;

't is niet of een snoer knapt

en de kralen verloren gaan.

Het donker zegepralen

van het niet-zijn over het zijn

is het niet.

Sterven; 't is van de kleine beek

het uitmonden in oneindige wateren,

het is verenen van het kleine deel

met het algemeen geheel.

Henriëtte Roland Holst

Dag Hammarskjöld - Merkstenen

God sterft niet uit
als wij ophouden in God te geloven,
maar wij houden op te leven
als we niet meer verlicht worden
door die dagelijkse, wondere
ervaring van de levensbron,
die alle begrip te boven gaat.



Dag Hammarskjöld

Eén.

Eén

Uit Eén komt alles voort,
naar Eén moet alles heen.
Niets wil toch veelheid zijn,
gespleten wil geeneen.

In Eén is alles Eén,
twee keert ook hier weer heen.
Het wezenlijke is daarmee,
tesaam opnieuw een Een.

Angelus Silesius, mysticus - uit: 'De androgyne engel'

Sprokkels - over 'wandelen'.

"Ga je mee verdwalen, ik weet de weg."--

Loesje

"Soms is een weg belangrijker dan het doel."--

Ignace Vervaet over zijn tocht naar Santiago de Compostela

"Wandel niet als een ijlbode, maar als een ontdekkingsreiziger."-- Jean-Jacques Rousseau

"Lopen is de wereld voorbij zien trekken. Er zit weer beweging in het bestaan. Wat vastgeroest is, gaat glimmen. Wat zwaar is, zweeft. Dronken van de dauw, duizelig van de zonsondergang, de weg naar de hel is geplaveid, naar het paradijs voeren enkel wandelpaden."--

Rommert Boonstra

"De geest raakt pas in vervoering als het vervoer door de benen wordt geregeld."--

Rommert Boonstra

"Indien u bereid bent uw vader en moeder, uw broer en zuster, uw vrouw en kind en vrienden te verlaten en nooit weer te zien - indien u uw schulden hebt betaald, uw testament hebt gemaakt, al uw zaken hebt geregeld en een vrij man bent, dan bent u klaar voor een wandeling."--

Henry David Thoreau

"I have two doctors, my left leg and my right."--

George Trevelyan, 1913

"Wie de schoen past, heeft geen blaren."--

herkomst onbekend

"Wandelen is de haast uit je hoofd halen en kijken wat er overblijft."--

Rommert Boonstra in Op Pad, oktober 1996

1 Korinthiers 13 - Zuid-Afrika

1 KORENTE 13

Al sou ek die tale van mense en van ingele praat,
Maar ek het die liefde galoop geruil vir die haat,
Dan het ek net 'n raaslike paraffienblik gekom raak.

Al was ek so slim dat ek nuwe goeterse kan maak,
Maar ek het die Jirre se liefde buite in die son gelat lê,
Dan is ek niks, hoor wat ek hierdie vandag vir jou sê.

Al gee ek my hele bokke weg, net om te die eer te hê,
Dan sal hierdie dinge my nou nog niks gepataal het nie,
As ek nie die liefde uit die jimmel kan geloop haal het nie.

Die regtige liefde dié se bek is nooit dik nie,
Jy sien hom nie skinner en jy hoor hom nie klik nie,
Hy skrywe die kwaad ok nie in boekietjies op nie.

Die liefde maak alles mooi toe met hom se sawwe karos,
Tale dié hou op, voorspellings verdo en woorde raak los,
Maar die liefde, dié sal nou tot by die ewigheid toe net so bly staan.

Toe't ek nou 'n kind gewas het, toe't ek sos 'n kind gedink,
En vandag sien ek troewelte in die garra-waters blink,
Maar eendag sal ek die Jirre se hele waarlikheid kom weet.

En nou is dit die geloof en die hoop
en die liefde wat nou bly staan,
Maar net die liefde sal saam met my
na die Jirre se hemel toe gaan.



Die ou Griekwa vertaling
~Hans du Plessis

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 14

31
Vader, de mensen kennen u niet.
Waar ik u ontmoet,
tot in mijn dagelijkse schamelheid,
laat uw geheime stem mij horen
maak uw afgrond mij openbaar
zend uw muziek binnen mijn verstrooide oor
opdat ik, u herkennend,
u zou zijn,
opdat ik, in u mijn broeders herkennend,
ook hen zou zijn.

32
Maak mij tot rots van uw geheimen
tot hoge burcht van uw diepste broederschap
weerstaan zal ik aan uw belagers
stralen zal ik uw glorie uit.

Sprokkels

"Vol vertrouwen spreid ik mijn vleugels uit naar de ruimte.
Ik vrees geen grens van kristal of van glas,
Ik doorklief de hemel en zweef naar het oneindige.
En terwijl ik van mijn eigen wereld naar een andere reis
En steeds verder doordring in de eeuwige ruimte,
Laat ik dat wat anderen van veraf zagen,
Vér achter mij”

Giordano Bruno (1548-1600)

De Oorsprong - Rabindranath Tagore

DE OORSPRONG

De slaap, die zachtjes baby's oogjes aanraakt, -
weet iemand ook van wáár die komt?
Ja, er gaat een gerucht: dat hij ergens huist
in de schaduw van het flauw door glimwormpjes verlichte woud,
waar, in een elfendorpje, twee schuchtere tover­knopjes ontluiken.

Het lachje, dat in de slaap om baby's lippen speelt, ­
weet iemand ook vanwaar dat komt?
Ja, er gaat een gerucht: dat een jonge, matte straal
van de opkomende maan de zoom raakte
van een ver­dwijnende herfstwolk,
en daar werd dat lachje geboren
in een met dauw besproeide ochtenddroom,
dat lachje dat in de slaap om baby's lippen speelt.

Die lieflijke, zachte frisheid op baby's lichaampje,
­weet iemand ook waar die zo lang verborgen lag?
Ja, - toen moeder een jong meisje was,
lag het in haar hart en doordrong het haar
met een teer en stil myste­rie van liefde, -
die lieflijke, zachte frisheid die baby's lichaampje overbloost.

R. Tagore – De Wassende Maan.

Hermann Hesse - Siddhartha

'Het is goed,' dacht hij, 'om alles zelf te beproeven wat men moet weten. Dat werelds genot en rijk­dom geen goede dingen zijn, heb ik als kind al ge­leerd. Weten deed ik het allang, maar werkelijk er­varen heb ik het nu pas. En nu weet ik het echt, niet alleen in gedachten, maar met mijn ogen, met mijn hart, met mijn maag. Ik ben een gelukkig mens omdat ik dat weet'

aquarel - hermann hesse

De ontembare vrouw - citaat

Er is een gezegde dat luidt dat de leermeester verschijnt als de leerling eraan toe is. Dit wil zeggen dat de leermeester komt als de ziel, niet het ego, eraan toe is. De leermeester komt als de ziel roept – en gelukkig maar, want het ego is er nooit helemaal aan toe. Als het alleen maar aan het ego lag om de leermeester naderbij te brengen, zouden we het ons hele leven zonder leermeester moeten stellen. We zijn gezegend, omdat de ziel haar verlangen kenbaar blijft maken ondanks ons ego dat voortdurend van mening blijft veranderen.

Citaat uit: De ontembare vrouw als archetype in mythen en verhalen – Clarissa Pinkola Estés

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 13

29
Het iets is een wonder
het niets is een wonder
maar een afgrond van niet-weten
richt ze in ons tegen elkander op.
Het wonder van de geest,
het wonder van de stof,
een diepere afgrond van weten
verzoent ze in ons met elkaar.

Achter de duizelingen
van de oorsprong
zijn de kiemen onvindbaar.

30
Waar twee of drie zijn
is eenheid niet
en is de Vader verborgen.
Slechts één wil ik zijn
slechts één kan ik zijn
één met de Vader
rechtstreeks uit de Ongrond
volledig in het volledige duizel in duizel.

All the World’s a Stage -

All the world’s a stage,

And all the men and women merely players;

They have their exits and their entrances,

And one man in his time plays many parts,

His acts being seven ages.

At first, the infant,

Mewling and puking in the nurse’s arms.
Then the whining schoolboy, with his satchel

And shining morning face, creeping like snail

Unwillingly to school.

And then the lover,

Sighing like furnace, with a woeful ballad

Made to his mistress’ eyebrow.

Then a soldier,

Full of strange oaths and bearded like the pard,

Jealous in honor, sudden and quick in quarrel,

Seeking the bubble reputation

Even in the cannon’s mouth.

And then the justice,

In fair round belly with good capon lined,

With eyes severe and beard of formal cut,

Full of wise saws and modern instances;

And so he plays his part.

The sixth age shifts

Into the lean and slippered pantaloon,

With spectacles on nose and pouch on side;

His youthful hose, well saved, a world too wide

For his shrunk shank, and his big manly voice,

Turning again toward childish treble, pipes

And whistles in his sound.

Last scene of all,

That ends this strange eventful history,

Is second childishness and mere oblivion,

Sans teeth, sans eyes, sans taste, sans everything.

by William Shakespeare

Gustav Meyrink - Walpurgisnacht (4)

Alles in de uiterlijke wereld berust op de merkwaardige wet van het 'plus' en 'min' teken.De "Lieve Heer", zo schijnt het, zou de wereld hebben geschapen. Heeft u zich ooit afgevraagd, of het niet het spel van het "ik"was? Sinds de mensheid kan denken, zijn er elk jaar wel duizenden geweest, die in het sentiment van de zogenaamde - de onwaarachtige! - 'deemoedigheid' zwelgden. Niets anders dan masochisme, bedekt met het manteltje van zichzelf voorliegende kwezelarij! Dat noem ik in mijn taal het 'min' teken. En zulke 'mintekens', zich ophopend in de loop der tijd, werken in het rijk van het onzichtbare als een zuigend vacuüm. Dat roept dan een bloeddorstig, smart voortbrengend sadistisch 'plusteken' op, een wervelstorm van demonen, die zich bedienen van de hersenen van de mensen, om oorlogen te ontketenen, moord en doodslag te verwekken. Iedereen is een instrument, alleen weet hij het niet.

Slechts het 'Ik' is geen instrument; het staat in het Rijk van het Midden, ver van het plus en minteken. Al het overige is instrument, het een het werktuig van het ander. Het onzichtbare is instrument van het 'ik'.

Gustav Meyrink - Het Groene Gezicht (1)

Natuurlijk is het paradijs geen plaats maar een toestand. Het leven op aarde is immers ook niets anders dan een toestand. Het vraagstuk van het paradijs is een tweesnijdend zwaard. Men kan er velen onherstelbaar mee kwetsen als je zegt dat er daarboven alleen maar beelden zijn.

Beelden? Hoe bedoelt u dat?

Ik zal het u met een voorbeeld verduidelijken. Mijn vrouw - u weet dat ze jaren geleden gestorven is - hield ontzaglijk veel van mij - en ik van haar. Nu is zij aan 'gene zijde' en droomt dat ik bij haar ben. Dat ik niet werkelijk bij haar ben, maar alleen mijn 'beeld', weet zij niet. Als ze het wist, zou het paradijs een hel voor haar zijn. Iedere stervende die overgaat vindt aan gene zijde de beelden van hen naar wie hij verlangt heeft en hij gelooft in hun realiteit. Ook de beelden van de dingen waaraan hij zijn hart verpand heeft.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 12

27
o wereld
u aanvaard ik
maar ga door u.
o sabbat
mijn leven is enige sabbat
die in het hart
van de Vader boort
innerlijk en zonder vormen.

28
Blindheid uit dronkenschap
waarin wij ons reddeloos bewegen,
zie: in het midden van ons vlees
is de leegte waarmee wij ter wereld kwamen
en de wereld weer zouden verlaten.
In het midden van de wereld
straalt en regeert de redding
in het middelpunt van de weg.
Waak op uit uw wijn
en draai u om
naar uw innerlijke oneindigheid.

Sprokkels

Door onszelf te zijn worden we door vele anderen verbannen, maar leggen we ons neer bij wat anderen willen, dan worden we uit onszelf verbannen.
De ontembare vrouw – Clarissa Pinkola Estés

We brachten hen naar de rand en gelastten hen te vliegen.

Ze hielden zich vast.

‘Vlieg’, zeiden we.

Ze hielden zich vast.

We duwden hen over de rand.

En ze vlogen!
Guillaume Apollinaire

Citaten van Paul Brunton

Altijd wanneer er zich een noodsituatie voordoet waarin je hulp, leiding, bescherming of inspiratie nodig hebt, keer je gedachten dan af van eigen­machtigheid en leg het probleem in gebed nede­rig aan de voeten van de Hogere Macht.

Als je je angsten en zorgen kunt overgeven aan het hogere zelf - omdat je ervan overtuigd bent dat dat beter in staat is om te gaan met je proble­men dan je egoïstische zelf en omdat je gelooft dat je de wijsheid van je hogere zelf beter kunt vertrouwen dan je eigen dwaasheid - zonder de lessen die in deze problemen besloten liggen, te ontwijken, dan wordt je overgave een daad van kracht, niet een van zwakte.

De aanvaarding van het lijden is soms de sleutel tot de weg eruit. Hoe groter het lijden, des te groter de kansen op de vrede die daarna komt ­vooropgesteld dat de lessen die men ervan moest leren correct zijn geïnterpreteerd en daadwerke­lijk zijn toegepast in het dagelijks leven.

Paul Brunton

Citaten van Paul Brunton

De meeste mensen zijn niet geneigd wakker te worden als dromen aangenaam zijn.
Maar als ze angstaanjagend zijn, weten ze niet hoe snel ze wakker moeten worden.
Zo doordringt de droom van het wereldse leven hen evenmin van de noodzaak tot waarachtig religieus voelen, totdat dat leven tragisch of teleurstellend wordt.
Pas als verdriet ze ertoe noopt de waarde van het leven ter discussie te stellen, krijgen ze belangstelling voor onwereldse zaken.

Paul Brunton

Vermaning van de Ziel

U kent mij niet, en u kent uzelf niet.

Nog minder kent u Hem, die ik mijn Geliefde noem.

Hem is mijn verlangen, mijn zuchten in uw hart,

Hij heeft vele namen, maar niemand die Zijn ware naam spreekt.

Hij beweegt de sterren maar zelf beweegt Hij niet.

Uit één vonk van Zijn Liefde ontstaat een universum.

Hij is het Licht waaraan mijn liefde ontvlamt.

Hij is Het, waarin wij onszelf en alle werelden herkennen.

Citaat uit Hermes: vermaning van de Ziel.

Crystalserie Rozekruispers Haarlem.

EEN KLEIN THOMAS - EVANGELIE - 11

27
o wereld
u aanvaard ik
maar ga door u.
o sabbat
mijn leven is enige sabbat
die in het hart
van de Vader boort
innerlijk en zonder vormen.

28
Blindheid uit dronkenschap
waarin wij ons reddeloos bewegen,
zie: in het midden van ons vlees
is de leegte waarmee wij ter wereld kwamen
en de wereld weer zouden verlaten.
In het midden van de wereld
straalt en regeert de redding
in het middelpunt van de weg.
Waak op uit uw wijn
en draai u om
naar uw innerlijke oneindigheid.

Het boek van Mirdad

Gelukkig zij, die zonder staf gaan,
wánt zij struikelen niet.
Gelukkig zij, die zonder huis zijn,
wánt zij zijn thuis.
Alleen struikelaars - zoals wij ­
Behoeven een staf tot stut.
Alleen de aan-huis-geketenden - zoals wij ­
Behoeven huis of hut.

De ware hoge is steeds laag.
De ware snelle is steeds traag.
De hoogst gevoelige is als verdoofd.
De welsprekende als van spraak beroofd.
Eb en vloed zijn één getijde,
De gidsloze heeft het veiligste geleide.
De zeer grote is zeer klein.
Wie alles geeft, hem zal 't alles zijn.

Gustav Meyrink - Het Groene Gezicht (1)

De sleutel tot de heerschappij over de innerlijke natuur is verroest, al sinds de zondvloed.

Deze sleutel is: wakker zijn. Wakker zijn is alles.

De mens is nergens zo vast van overtuigd als van het feit dat hij wakker is, maar in werkelijkheid is hij gevangen in een web dat hij zelf gesponnen heeft uit slaap en droom. Hoe ondoordringbaarder dit web, hoe machtiger de slaap hem overheerst.

Wakker zijn is alles! Wees wakker bij alles wat je doet! Geloof niet dat je al wakker bent. Nee, je slaapt en droomt.

Ga stevig op je benen staan, verzamel al je krachten en dwing jezelf één ogenblik tot het door je hele lichaam heen tintelende gevoel: NU ben ik wakker! Als het je lukt dat te ervaren, dan besef je ook terstond dat, in vergelijking daarmee, de toestand waarin je je zoeven nog bevond, er slechts een was van verdoving en slaapdronkenheid.

Dat is de eerste, aarzelende schrede op de lange, lange weg die van knechtschap tot almacht voert.

Ga op deze wijze voorwaarts van ontwaken tot ontwaken. Er bestaat geen enkele kwellende gedachte die je daarmee niet zou kunnen uitbannen.

De gedachte blijft achter en kan niet meer in je oprijzen; je strekt je boven haar uit, zoals de kruin van een boom uitgroeit boven de dorre takken.Smart valt van je af als het dorre loof, als je eenmaal zover bent dat dit wakker-zijn ook bezit neemt van je lichaam.

Hermann Hesse - Wat ik geloof

Het geloof dat ik bedoel, is niet makkelijk onder woorden te bren­gen. Men zou het ongeveer zó kunnen uitdrukken: ik geloof dat, ondanks de klaarblijkelijke onzin, het leven toch een zin heeft; ik leg mij erbij neer deze hoogste zin met het verstand niet te kunnen vatten; ik ben echter bereid hem te dienen, ook al zou ik mijzelf daarbij moeten opofferen.

De stem van deze zin hoor ik in mijzelf, in de ogenblikken waarin ik werkelijk en helemaal levend en wakker ben.

Wat het leven in deze ogenblikken van mij verlangt, wil ik trachten te verwerkelijken, ook als het tegen de gangbare wetten en modes in gaat.

Dit geloof kan men op geen enkele wijze bevelen of zichzelf ertoe dwingen. Men kan het enkel beleven.

Evenals de christen de 'genade' niet kan verdienen of krijgen door geweld of list, maar ze enkel beleven in het geloof.

Wie dit niet kan, zoekt zijn geloof dan maar bij de kerk, of bij de wetenschap, of bij de nationalisten of de socialisten, of ergens anders waar men klaarge­maakte morele regels, programma's of recepten heeft.
Of een mens in staat is, of het zijn bestemming is de moeilijke en mooiere weg te gaan, die tot een eigen leven en zin leidt, dat kan ik niet beoordelen, zelfs niet als ik hem voor ogen zie.

De roep­stem komt tot duizenden, velen gaan een stuk van de weg, weinigen volgen hem tot over de grens van hun jeugd, en misschien gaat niemand hem wel tot het einde toe.
(1930)

Hermann Hesse - Wat ik geloof

Wanneer de Prediker zegt: 'Luister naar de stem in uw hart', dan vragen velen hem steeds: 'Ja, wat zegt die stem dan? Verklaar dat aan ons!'

Dat kan de Prediker echter niet, want hij doet geen be­roep op een stem voor jan en alleman, hij eist niet de vervulling van een plicht die men in woorden of in geldswaarde kan uitdrukken, nee, hij vraagt van ieder in zichzelf de stem te vernemen en zich op de eisen daarvan te bezinnen.