woensdag 4 juni 2008

Gustav Meyrink - Het Groene Gezicht (1)

De sleutel tot de heerschappij over de innerlijke natuur is verroest, al sinds de zondvloed.
Deze sleutel is: wakker zijn. Wakker zijn is alles.
De mens is nergens zo vast van overtuigd als van het feit dat hij wakker is, maar in werkelijkheid is hij gevangen in een web dat hij zelf gesponnen heeft uit slaap en droom. Hoe ondoordringbaarder dit web, hoe machtiger de slaap hem overheerst.

Wakker zijn is alles! Wees wakker bij alles wat je doet! Geloof niet dat je al wakker bent. Nee, je slaapt en droomt.
Ga stevig op je benen staan, verzamel al je krachten en dwing jezelf één ogenblik tot het door je hele lichaam heen tintelende gevoel: NU ben ik wakker! Als het je lukt dat te ervaren, dan besef je ook terstond dat, in vergelijking daarmee, de toestand waarin je je zoeven nog bevond, er slechts een was van verdoving en slaapdronkenheid.
Dat is de eerste, aarzelende schrede op de lange, lange weg die van knechtschap tot almacht voert.
Ga op deze wijze voorwaarts van ontwaken tot ontwaken. Er bestaat geen enkele kwellende gedachte die je daarmee niet zou kunnen uitbannen.
De gedachte blijft achter en kan niet meer in je oprijzen; je strekt je boven haar uit, zoals de kruin van een boom uitgroeit boven de dorre takken.Smart valt van je af als het dorre loof, als je eenmaal zover bent dat dit wakker-zijn ook bezit neemt van je lichaam.

Geen opmerkingen: