Ergens

 

Dolend door de zandzee van het leven,
 Gloeiend, kreun ik vaak een jammerklacht.
 Ergens echter, weet ik, haast vergeten,
 Bloeien tuinen, schaduwrijke pracht.

Ergens echter in mijn verste dromen,
 Weet ik dat een rustplaats op mij wacht,
 Waar de ziel tenslotte thuis kan komen,
 Waar ze wachten: sluimer, sterren, nacht.


Hermann Hesse