De wind

'De wind, die eigenlijk alleen zo nu en dan maar eens komt neergestreken, voortdurend komende van en onderweg naar elders, maar nooit constant op één plaats bezig, draagt vlaagsgewijs nu eens verkwikkende, dan weer onverkwikkende geuren aan, en soms een wolk vlinders of libellen, maar ook wel soms een zwerm zwarte vogels, - en is hij weer voorbij, dan blijft nog geruime tijd alles in de tuin, wat maar bewegen kan en door hem is aangeraakt, in beweging.'

Deze mysterieuze volzin vind ik terug in een aantekenboekje van meer dan tien jaar geleden.
Ik heb hem nooit in enige tekst, kunnen gebruiken, maar na al die jaren zet ik hem hier maar neer.
Ik weet nu dat deze zin een metafoor is:  hij zou in een rouwadvertentie of in een doodsbrief kunnen staan.

'De wind', dat is: iemands leven.
'Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt'.

Uit: Jeroen Brouwers - Bezonken rood