Afscheid nemen. Dat was wel het moeilijkste deel van een opname in een inrichting: eenmaal binnen wen je aan de vrijheid die in de wereld van de waanzin bestaat, en vervolgens raak je eraan verslaafd. Je hoeft geen verantwoordelijkheden meer te dragen, niet meer voor je dagelijkse bestaan te vechten of je om de saaie dingen van alledag te bekommeren; je kunt uren spenderen aan het bekijken van een schilderij of aan het maken van de raarste tekeningen. Alles is acceptabel want per slot van rekening ben je geestesziek. Zoals ze met eigen ogen had kunnen zien, gaan de meeste patiënten zodra ze zijn opgenomen, met sprongen vooruit: ze hoeven hun symptomen niet langer te verbergen en de 'familie'-sfeer helpt ze hun psychosen en neurosen te accepteren.Maar ze begreep dat ze met enige wijsheid alles wat ze wilde doen ook buiten de inrichting zou kunnen blijven doen, naast de beslommeringen van het leven van alledag. Daartoe zou ze, zoals iemand dat gezegd had, alleen maar haar gekte onder controle hoeven te houden. Huilen, je zorgen maken, je ergeren zoals elk normaal mens, zonder ooit te vergeten dat daarboven je geest lacht om al die moeilijke situaties.
ISBN 90-413-3107-7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten